25,879
edits
Karma/is: Difference between revisions
no edit summary
No edit summary |
No edit summary |
||
| Line 50: | Line 50: | ||
Í hindúasið er viðurkennt að sumar sálir gera sér að góðu að halda áfram að endurtaka þetta frá einu æviskeið til annars. Þeir njóta lífsins á jörðinni með samblandi af ánægju, sársauka, velgengni og mistökum. Þeir lifa og deyja og lifa aftur á ný, súpa seyðið af hinu góða og slæma karma sem þeir hafa sáð. | Í hindúasið er viðurkennt að sumar sálir gera sér að góðu að halda áfram að endurtaka þetta frá einu æviskeið til annars. Þeir njóta lífsins á jörðinni með samblandi af ánægju, sársauka, velgengni og mistökum. Þeir lifa og deyja og lifa aftur á ný, súpa seyðið af hinu góða og slæma karma sem þeir hafa sáð. | ||
En það er til önnur leið fyrir þá sem þreytast á hinni endalausu endurkomu: sameining við Guð. Hvert líf, eins og franski skáldsagnahöfundurinn Honoré de Balzac útskýrði hugtakið, má lifa til að „ná áfangastaðnum þar sem ljósið skín. Dauðinn markar áfanga á þessari | En það er til önnur leið fyrir þá sem þreytast á hinni endalausu endurkomu: sameining við Guð. Hvert líf, eins og franski skáldsagnahöfundurinn Honoré de Balzac útskýrði hugtakið, má lifa til að „ná áfangastaðnum þar sem ljósið skín. Dauðinn markar áfanga á þessari vegferð.“<ref>Honoré de Balzac, ''Seraphita'', 3d útg., rev. (Blauvelt, N.Y.: Garber Communications, Freedeeds Library, 1986), bls. 159.</ref> | ||
Þegar sálir hafa ákveðið að snúa aftur til uppruna síns er markmið þeirra að hreinsa sig af myrkri fáfræðinnar. Ferlið getur tekið mörg æviskeið. Mahabharata líkir hreinsunarferlinu við verk gullsmiðs sem hreinsar málm sinn með því að stinga honum hvað eftir annað í eldinn. Þótt sál kunni að hreinsa sig í einu lífi með „miklu átaki“ þurfa flestar sálir „hundruð endurfæðinga“ til að hreinsa sig.<ref>Kisari Mohan Ganguli, þýð., ''The Mahabharata of Krishna-Dwaipayana Vyasa'', 12 bindi. (Nýja Delí: Munshiram Manoharlal, 1970), 9:296.</ref> Þegar hún er hreinsuð er sálin laus við hringrás endurfæðinga, ein með Brahman. Sálin „verður ódauðleg.“<ref>Svetasvatara Upanishad, í Prabhavananda og Manchester, ''The Upanishads'', bls. 118.</ref> | Þegar sálir hafa ákveðið að snúa aftur til uppruna síns er markmið þeirra að hreinsa sig af myrkri fáfræðinnar. Ferlið getur tekið mörg æviskeið. Mahabharata líkir hreinsunarferlinu við verk gullsmiðs sem hreinsar málm sinn með því að stinga honum hvað eftir annað í eldinn. Þótt sál kunni að hreinsa sig í einu lífi með „miklu átaki“ þurfa flestar sálir „hundruð endurfæðinga“ til að hreinsa sig.<ref>Kisari Mohan Ganguli, þýð., ''The Mahabharata of Krishna-Dwaipayana Vyasa'', 12 bindi. (Nýja Delí: Munshiram Manoharlal, 1970), 9:296.</ref> Þegar hún er hreinsuð er sálin laus við hringrás endurfæðinga, ein með Brahman. Sálin „verður ódauðleg.“<ref>Svetasvatara Upanishad, í Prabhavananda og Manchester, ''The Upanishads'', bls. 118.</ref> | ||