Immaculate concept/is: Difference between revisions
(Created page with "Hið hreina hugtak eða mynd sálarinnar sem geymd er í huga Guðs; hverja hreina hugsun sem einn hluti lífsins hefur fyrir og fyrir annan hluta lífsins. Ómissandi innihaldsefnið í hverri gullgerðartilraun án þess að hún mun ekki heppnast.") Tags: Mobile edit Mobile web edit |
PeterDuffy (talk | contribs) No edit summary Tag: Manual revert |
||
(29 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
<languages /> | <languages /> | ||
Hið hreina hugtak eða | Hið hreina hugtak eða ímynd sálarinnar sem geymd er í [[Special:MyLanguage/mind of God|huga Guðs]]; hver hrein hugsun sem hvert líf heldur til annars lífs. Ómissandi inntak í hverju alkemísku umbreytingarferli. Ef það er ekki til staðar mun þessi viðleitni ekki heppnast. | ||
Hæfnin til að halda ímyndinni af hinni fullkomnu hugmynd sem á að framkalla, sjá fyrir sér að verkefninu ljúki, draga upp mynd í huganum, halda henni í huganum og fylla hana með ljósi og kærleika og fögnuði - þetta eru úrlausnirnar að vísindum hinnar flekklausu ímyndar sem [[Special:MyLanguage/Mother Mary|María guðsmóðir]] kennir ásamt meistara alkemistanna (Saint Germain). Ástundun í beitingu sjónsköpunar í gegnum [[Special:MyLanguage/third eye|þriðja augað]] er hreinsunarferli þar sem, eins og [[Special:MyLanguage/Jesus|Jesús]] sagði: „Augað er lampi líkamans. Sé auga þitt heilt (einbeitt), mun allur líkami þinn bjartur.“<ref>Matt. 6:22.</ref>—þ.e. um lýsandi nærveru Krists. | |||
Guð er æðsti ástundandi vísinda hinnar flekklausu ímyndar. Sama hversu langt maðurinn gæti reikað af réttri leið heldur Guð ávallt manninn í huganum í þeirri raunmynd sem hann skapaði hann í. ... Þessi vísindi hinnar flekklausu ímyndar stundar sérhver engill á himnum. Það er það lögmál, sem ritað er innra með manninum,<ref>Jer. 31:33; Hebr. 8:10.</ref> sem hann þekkir í sínum innstu hjartafylgsnum þó að ytri hugur hans greini það óglöggt í minningu sinni. Það er byggt á fullkominni sýn sem maðurin heldur í hugskotinu sem síðan verður segull sem dregur sköpunarkrafta [[Special:MyLanguage/Holy Spirit|heilags anda]] til hans til að uppfylla hugmyndina sem hann heldur í huganum. | |||
== | <span id="Sources"></span> | ||
== Heimildir == | |||
{{SGA}}. | {{SGA}}. | ||
{{CHM}}, pp. 40–42, 155. | {{CHM-is}}, pp. 40–42, 155. | ||
<references /> | <references /> |
Latest revision as of 13:18, 9 July 2024
Hið hreina hugtak eða ímynd sálarinnar sem geymd er í huga Guðs; hver hrein hugsun sem hvert líf heldur til annars lífs. Ómissandi inntak í hverju alkemísku umbreytingarferli. Ef það er ekki til staðar mun þessi viðleitni ekki heppnast.
Hæfnin til að halda ímyndinni af hinni fullkomnu hugmynd sem á að framkalla, sjá fyrir sér að verkefninu ljúki, draga upp mynd í huganum, halda henni í huganum og fylla hana með ljósi og kærleika og fögnuði - þetta eru úrlausnirnar að vísindum hinnar flekklausu ímyndar sem María guðsmóðir kennir ásamt meistara alkemistanna (Saint Germain). Ástundun í beitingu sjónsköpunar í gegnum þriðja augað er hreinsunarferli þar sem, eins og Jesús sagði: „Augað er lampi líkamans. Sé auga þitt heilt (einbeitt), mun allur líkami þinn bjartur.“[1]—þ.e. um lýsandi nærveru Krists.
Guð er æðsti ástundandi vísinda hinnar flekklausu ímyndar. Sama hversu langt maðurinn gæti reikað af réttri leið heldur Guð ávallt manninn í huganum í þeirri raunmynd sem hann skapaði hann í. ... Þessi vísindi hinnar flekklausu ímyndar stundar sérhver engill á himnum. Það er það lögmál, sem ritað er innra með manninum,[2] sem hann þekkir í sínum innstu hjartafylgsnum þó að ytri hugur hans greini það óglöggt í minningu sinni. Það er byggt á fullkominni sýn sem maðurin heldur í hugskotinu sem síðan verður segull sem dregur sköpunarkrafta heilags anda til hans til að uppfylla hugmyndina sem hann heldur í huganum.
Heimildir
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of the Higher Self, 1. bindi úr Climb the Highest Mountain® ritröðinni, pp. 40–42, 155.