Karma/pl

[Sanskryt karman, mianownik karma, „akt”, „czyn”, „praca”] Energia/świadomość w działaniu; prawo przyczyny i skutku oraz zemsty. Nazywane również prawem koła, które stanowi, że cokolwiek robimy, zatacza koło na naszym progu w celu rozwiązania.

Święty Paweł|Paweł powiedział: „Co człowiek sieje, to i zbierać będzie”. Newton zauważył: „Każdemu działaniu towarzyszy równa i przeciwna reakcja”.

Prawo karmy wymaga reinkarnacji duszy, dopóki wszystkie cykle karmiczne nie zostaną zrównoważone. Tak więc od życia do życia człowiek określa swój los poprzez swoje działania, w tym myśli, uczucia, słowa i czyny.

Pochodzenie

Karma to Boża energia w działaniu. Pochodząca z Umysłu Boga energia – akcja-reakcja-interakcja – jest Trójcą Logosu. Twórcze pole siłowe Umysłu Boga jest źródłem karmy.

Słowo „karma” było używane przez wieki zarówno szeroko, jak i wąsko, aby zdefiniować ciągle ewoluujące ludzkie koncepcje przyczynowości, Prawa Kosmicznego i jego relacji z tym Prawem. Starożytne pochodzenie tego słowa to klucz energetyczny regulujący przepływ od Ducha do Materii. Karma, według wniebowstąpionych mistrzów, pochodzi od rdzenia Lemurian|Lemuria|Lemurian oznaczającego „Ca użycie Ray w Manifestacji” – stąd „Ka-Ra-Ma".

Karma jest Bogiem — Bogiem jako Prawem; Bóg jako zasada; Bóg jako wola, mądrość i miłość Ducha stają się Materią. Prawo karmy jest Prawem istnienia, bycia zawsze w stanie stawania się – ruchem Jaźni przekraczającym Jaźń.

Karma jest prawem cykli, wychodzeniem i wchodzeniem przez sfery kosmicznej świadomości Boga – wydychaniem i wdychaniem P<małego>ORD.

W siedmiu sferach Ducha-Materii kosmosu karma jest prawem tworzenia, antahkarana stworzenia. Jest to integracja przepływu energii między Stwórcą a stworzeniem. Karma to przyczyny, które stają się skutkami, skutki stają się przyczynami, które z kolei stają się skutkami. Karma to wielki łańcuch hierarchii, ogniwo po ogniwie, przenoszące energie Alfa i Omega, początek i koniec cykli.

Karma Boża

„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” — i rozpoczął się łańcuch akcji-reakcji-interakcji. Bóg, Pierwsza Przyczyna, stworzył pierwszą karmę. Poprzez swoją wolę bycia, Bóg zechciał być zarówno Stwórcą, jak i stworzeniem, i w ten sposób wprawił w ruch wieczny ruch swojej energii – karmy. Dzięki wiecznemu pragnieniu Boga, by być Bogiem, jedna wielka Jaźń sprawia, że ​​prawo karmy jest stałe w cyklach kosmosu. Stworzenie Boga jest jego karmą. Synowie i córki Boga są karmą żywego Boga Najwyższego.

Boża karma jest karmą doskonałości – doskonałość jest przepływem harmonii od Ducha do Materii i od Materii do Ducha. Karma Boga, wypełniająca prawo jego energii w ruchu, może być rozumiana jako ruch jego woli w nieskończonym następstwie sił pierwotnych, wytwarzających siły drugorzędne i siły trzeciorzędne, i tak w nieskończoność, od środka jego Istoty do obwodu i od obwódu do środka. Karma Boga jest synchronizacją takich kosmicznych sił oddziałujących na siebie poprzez kosmiczne pola siłowe, rozciągające się na granice jego zamieszkania w Duchu i w Materii.

Wolna wola i karma

Bez wolnej woli nie może być karmy ani w Bogu, ani w człowieku. Zatem wolna wola jest działaniem Ducha Świętego, przyczyną manifestacji promienia. Wolna wola jest sednem prawa integracji. Tylko Bóg i człowiek tworzą karmę, bo tylko Bóg i Bóg w człowieku mają wolną wolę. Wszystkie inne stworzenia – w tym życie elementarne, devic evolution|Dewa|ewolucja dewów i angelic evolution|Anioł|ewolucja anielska – są instrumentami woli Boga i woli człowieka. Dlatego są narzędziami karmy Boga i człowieka.

Wolna wola aniołów jest wolną wolą Boga. Aniołowie są zobowiązani do wypełniania woli Bożej, ponieważ w przeciwieństwie do człowieka nie mają swobody eksperymentowania z Bożą energią. Chociaż aniołowie popełniają błędy, które dają rezultaty sprzeczne z wolą Bożą, mogą później naprawić swoje błędy i dostosować tę energię do woli Bożej.

Bunt anielski przeciw woli Boga jest innego rzędu niż karma-wykonywania wolnej woli w człowieku. Wolna wola ma kluczowe znaczenie dla rozszerzania się ludzkiej tożsamości Boga w ramach Wielkiego Prawa. Człowiekowi dano swobodę eksperymentowania z jego wolną wolą, ponieważ jest bogiem w trakcie tworzenia.

Z drugiej strony aniołowie, którzy uczestniczą tylko w wolnej woli Boga, usuwają się ze swojego wysokiego stanu, jeśli buntują się przeciwko woli Boga, którą mają wypełniać. Tak więc, jeśli anioł zdecyduje się działać wbrew woli Bożej, musi zostać wygnany z królestwa anielskiego do królestwa podnóżka i wcielony w królestwo człowieka.

Człowiek, który został uczyniony trochę niższym od aniołów, jest już ograniczony do niższych sfer teorii względności. Kiedy więc tworzy negatywną karmę, po prostu pozostaje na swoim poziomie, równoważąc ją. Ale anioł, który buntuje się przeciwko woli Bożej, jest usuwany z wysokiego stanu pełnego utożsamienia się z Bogiem i zdegradowany do niższych sfer zamieszkania człowieka, aby zrównoważyć energię Boga, którą źle zakwalifikował.

Hinduskie nauczanie

W hinduizmie sanskryckie słowo „karma” (pierwotnie oznaczające akt, działanie, pracę lub czyn) ewoluowało, by oznaczać działania, które wiążą duszę ze światem egzystencji. „Tak jak rolnik zasiewa określony rodzaj nasion i otrzymuje określony plon, tak samo jest z dobrymi i złymi uczynkami”, mówi Mahabharata, epos hinduski. Ponieważ zasialiśmy zarówno dobro, jak i zło, musimy powrócić, aby zebrać plon.

Hinduizm przyznaje, że niektóre dusze są zadowolone z kontynuowania tego życia po życiu. Cieszą się życiem na ziemi, mieszanką przyjemności, bólu, sukcesów i porażek. Żyją i umierają, i znowu żyją, smakując słodko-gorzki smak dobrej i złej karmy, którą zasiali.

Ale jest inna droga dla tych, którzy są zmęczeni niekończącym się powrotem: zjednoczenie z Bogiem. Każde życie, jak wyjaśnił tę koncepcję francuski powieściopisarz Honoré de Balzac, można przeżyć, aby „dotrzeć do drogi, na której świeci Światło. Śmierć wyznacza etap w tej podróży.”

Gdy dusze zdecydują się powrócić do swojego źródła, ich celem jest oczyszczenie się z ignorancji i ciemności. Proces ten może zająć wiele wcieleń. Mahabharata porównuje proces oczyszczania do pracy złotnika oczyszczającego swój metal poprzez wielokrotne wrzucanie go do ognia. Chociaż dusza może oczyścić się w ciągu jednego życia „wielkimi wysiłkami”, większość dusz potrzebuje „setek wcieleń”, aby się oczyścić, mówi nam Oczyszczona dusza jest wolna od cyklu ponownych narodzin, jedności z Brahmanem. Dusza „osiąga nieśmiertelność”.

Buddyjskie nauki

Buddyści również postrzegają cykl odradzania się jako koło – koło, do którego jesteśmy przywiązani, dopóki nie zerwiemy łańcuchów karmicznych. Siddhartha Guatama (ok. 563 – ok. 483 B.C.), założyciel buddyzmu, rozpoczął życie jako Hindus. Zapożyczył i rozwinął hinduskie idee dotyczące karmy i reinkarnacji.

Dhammapada, jeden z najbardziej znanych tekstów buddyjskich, wyjaśnia karmę w następujący sposób: „To, kim jesteśmy dzisiaj, pochodzi z naszych wczorajszych myśli, a nasze obecne myśli budują nasze przyszłe życie: nasze życie jest tworem naszego umysłu. Jeśli człowiek mówi lub działa z nieczystym umysłem, cierpienie podąża za nim, tak jak koło wozu podąża za bestią, która ciągnie wóz. ... Jeśli człowiek mówi lub działa z czystym umysłem, radość podąża za nim jak jego własny cień. ”

Karma i los

Dziś słowo „karma” jest modnym zamiennikiem słowa „przeznaczenie”. Ale wiara w karmę nie jest fatalizmem. Karma, według Hindusów, może sprawić, że ludzie urodzili się z pewnymi tendencjami lub cechami, ale nie zmusza ich do postępowania zgodnie z tymi cechami. Karma nie neguje wolnej woli.

Każda osoba „może podążać za tendencją, którą ukształtowała, lub walczyć z nią”, jak wyjaśnia Vedanta Society, organizacja promująca hinduizm na Zachodzie. „Karma nie stanowi determinizmu” – czytamy w „The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion”. „Czyny rzeczywiście determinują sposób odrodzenia, ale nie działania odrodzonej jednostki – karma określa sytuację, a nie reakcję na sytuację”.

Buddyzm zgadza się. Budda nauczał, że zrozumienie karmy daje nam możliwość zmiany przyszłości. Rzucił wyzwanie współczesnemu nauczycielowi imieniem Makkhali Gosala, który nauczał, że ludzki wysiłek nie ma wpływu na los, a wyzwolenie jest wydarzeniem spontanicznym. Dla Buddy wiara w los lub przeznaczenie była najniebezpieczniejszą ze wszystkich doktryn.

Zamiast skazywać nas na nieodwracalny los, nauczał, reinkarnacja pozwala nam podjąć działania już dziś, aby zmienić przyszłość. Nasze dzisiejsze dobre uczynki mogą zapewnić nam szczęśliwsze jutro. Jak to ujął Dhammapada: „Tak jak człowiek, który był długo daleko, jest witany z radością po jego bezpiecznym powrocie przez krewnych, życzliwych i przyjaciół; w ten sam sposób dobre uczynki człowieka w jego życiu witają go w innym życiu, z radością przyjaciela spotykającego przyjaciela po jego powrocie.”

Według hinduistów i buddystów nasza karma wymaga od nas kontynuowania reinkarnacji, dopóki nie osiągniemy boskiego zjednoczenia. Zjednoczenie z Atmanem może zachodzić etapami za życia i być trwałe po śmierci.

Karma i chrześcijaństwo

Prawo karmy jest przedstawione w całej Biblii. Apostoł Paweł wyjaśnia, czego Jezus go nauczył i czego nauczył się z życia:

Każdy człowiek poniesie swój własny ciężar....

Nie daj się zwieść; Bóg nie daje się naśmiewać, bo co człowiek sieje, to i zbierać będzie.

Karma może przynieść dobrodziejstwo i błogosławieństwo tym, którzy dobrze zasiali, zgodnie ze złotą zasadą: „Czyń innym tak, jak chciałbyś, żeby oni czynili tobie”.

Prawo przyczyny i skutku oraz wolnej woli jest wielokrotnie potwierdzane przez Jezusa w przypowieściach skierowanych do jego własnych oraz w ostrzeżeniach skierowanych do potomstwa niegodziwców. Nasz Pan często mówi o dniu sądu, który jest dniem rozliczenia karmicznych rachunków każdego człowieka zapisanych w jego własnej księdze życia. W Ew. Mateusza 12:35–37 on wykłada uczonym w Piśmie i faryzeuszom o prawie przyczyny i skutku:

Dobry człowiek z dobrego skarbca serca wydobywa dobre rzeczy [tj. pozytywną karmę], a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy [tj. negatywną karmę].

Ale powiadam wam, że z każdego bezużytecznego słowa, które ludzie wypowiedzą, zdadzą sprawę w dzień sądu.

Albowiem na podstawie twoich słów będziesz usprawiedliwiony i na podstawie swoich słów będziesz potępiony.

W Ewangelii Mateusza 25 Jezus pokazuje, że sąd ostateczny opiera się na karmie aktywnego (pozytywnego) lub nieaktywnego (negatywnego) chrześcijaństwa. Tutaj uczynki miłości (tj. dobroczynność) są kluczem do zbawienia. Pan obiecuje tym, którzy Mu służą, nawet w osobie „jednego z tych najmniejszych z tych moich braci” że odziedziczą królestwo; mając na uwadze, że do tych, którzy nie służą mu z miłości do Chrystusa we wszystkich ludziach, mówi: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowane dla diabła i jego aniołów”

Apostoł Paweł w swoich napomnieniach skierowanych do upartych Rzymian potwierdza nauczanie Jezusa na temat zapłaty za karmę:

[Bóg] odpłaci każdemu tak, jak na to zasługują jego dzieła. Ci, którzy szukali sławy, czci i nieśmiertelności, zawsze czyniąc dobro, otrzymają życie wieczne; dla nieposłusznych, którzy odmówili przyjęcia prawdy za swojego przewodnika i zamiast tego przyjęli zepsucie, będzie gniew i wściekłość. Ból i cierpienie spotka każdego człowieka, który zajmuje się złem...; sława, cześć i pokój spotkają każdego, kto czyni dobrze... Bóg nie ma ulubieńców

W Kazaniu na Górze Jezus podaje matematyczną precyzję prawa karmy: „Jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą”. W rzeczywistości całe kazanie (Mt 5-7) jest nauką Jezusa o nagrodach za prawe i niesprawiedliwe postępowanie. To jego nauka o konsekwencjach myśli, uczuć, słów i czynów. To największa lekcja na temat karmy, jako prawa osobistej odpowiedzialności za swoje czyny, które znajdziesz wszędzie.

Władcy Karmy

Rada Karmiczna to ciało ośmiu wniebowstąpionych mistrzów, którym powierzono odpowiedzialność za wymierzanie sprawiedliwości temu systemowi światów, orzekanie w sprawie karmy, miłosierdzia i osądu w imieniu każdego strumienia życia. Władcy Karmy są boskimi orędownikami, którzy służą dwudziestu czterem starszym jako pośrednicy między ludźmi a ich karmą.

Władcy Karmy rozstrzygają cykle karmy indywidualnej, karmy grupowej, karmy narodowej i karmy światowej, zawsze starając się stosować Prawo w sposób, który da ludziom najlepszą możliwość duchowego postępu.

Astrologia i karma

Właściwie rozumiana astrologia dokładnie przewiduje powracającą karmę. Dzięki astrologii możliwe jest wykreślenie czasu i sposobu, w jaki osoby, instytucje, narody i planety otrzymują swoją karmę i inicjacje. Każdy znak zodiaku i każda planeta jest inicjatorem i może pełnić rolę guru w naszym życiu.

To nie nasza astrologia nas tworzy, ale to my tworzymy naszą astrologię. Nasza astrologia przy narodzinach zakodowała w sobie sumę karmy, którą Władcy Karmy zadekretowali, że będziemy musieli stawić czoła w tym życiu. A kiedy karma powraca, jesteśmy testowani. Każda jednostka zareaguje na swoją astrologię, stąd też na swoją karmę, zgodnie z psychologią osobowości rozwiniętą przez wiele wcieleń.

To, co uważamy za „złą” astrologię, w rzeczywistości wskazuje na naszą własną karmiczną wrażliwość. Mówi nam, że będziemy podatni na określony tranzyt i impet, który zdeponuje na naszym progu w dniu i godzinie, które można przewidzieć.

Karma jako szansa

Kiedy ludzie mówią o karmie, często myślą o gniewie Bożym, o karze, o idei, że jeśli wcześniej byli źli, teraz będą musieli cierpieć. Jest to jeszcze jedno rozgałęzienie nauk o ogniu piekielnym i potępieniu, koncepcjach, które zostały wysunięte przez Lucyfera, aby udaremnić prawdziwą doktrynę chrześcijańską.

Karma to nie kara. Wracająca do nas karma to po prostu prawo przyczyny i skutku — za każde zło, które wyrządziliśmy, musimy spodziewać się radosnej okazji w przyszłości, aby je naprawić. I musimy wykorzystać tę okazję z radością, ponieważ oto jest szansa na zrównoważenie naszych długów wobec Życia.

Powracająca karma jest dla nas wspaniałą okazją do bycia wolnymi, do nauczenia się prawa braku przywiązania, braku zaborczości i uświadomienia sobie skutków przyczyn, które wysłaliśmy. Jest całkowicie naturalne i właściwe, że powinniśmy być w stanie odbierać wszystko, co wysyłamy. Jeśli wysłaliśmy miłość, mamy prawo wiedzieć, jakie to uczucie otrzymać ją w zamian, a jeśli zasialiśmy nienawiść lub smutek, to też wróci. A kiedy wróci, nie powinniśmy mieć poczucia, że ​​jest to niesprawiedliwe.

Niestety, wielu postrzega Prawo Boże jako prawo niezadowolenia i wyparcia się. Wyobrażają sobie Boga, który nie ma z nas żadnego pożytku, ale jest po prostu Prawodawcą, który jest gotowy uderzyć ludzkość rózgą kary. Ale Bóg nie rozdaje nam naszej karmy jako kary. Karma jest przejawem prawa nieosobowego, jak i osobistego. Celem naszego niesienia naszej karmy jest to, że karma jest naszym nauczycielem. Musimy wyciągnąć wnioski z tego, jak i dlaczego źle wykorzystaliśmy energię życiową.

Dopóki nie nadejdzie dzień, w którym uznamy Prawo Boże za Prawo miłości, prawdopodobnie napotkamy trudności. Ale jeśli tylko przyspieszymy nadejście tego dnia w naszym własnym życiu, rozpoznamy, że karma to tak naprawdę łaska, piękno i radość. Powinniśmy zatem zrozumieć, że Prawo, które do nas przychodzi, jest Prawem miłości. Kiedy staje się karceniem, jest karceniem miłości. Kiedy staje się owocem naszego własnego rozwoju w naszym życiu, jest to owoc tej miłości.

Transmutacja karmy

Saint Germain uczy przyspieszonej ścieżki transmutacji karmy przez fioletowy płomień Ducha Świętego i przekraczania kręgów odrodzenia poprzez ścieżkę indywidualnego Chrystusa prowadzącego do wniebowstąpienie zademonstrowane przez Jezusa.

Zobacz także

Reincarnacja

Karma grupowa

Karma symboliczna

Unikanie karmy

Karma w Biblii

Władcy Karmy

Więcej informacji

Template:LTJ-pl, s. 173–77.

Template:LTH-pl, s. 238–47.

Template:PST-pl.

Materiały źródłowe

Mark L. Prophet i Elizabeth Clare Prophet: „Saint Germain: o alchemii. Formuły przemiany samego siebie”, Słownictwo, s.v. “Karma.”

Template:PST-pl.

Template:RML-pl, rozdział 4.

Template:MTR-pl, s.v. “Rada Karmy.”

Template:PTA-pl.

Elizabeth Clare Prophet, 31 grudnia 1972; 29 czerwca 1988.

Elizabeth Clare Prophet, “Prophecy for the 1990s III,” Pearls of Wisdom, vol. 33, no. 8, February 25, 1990.