Vaivasvata Manu/is: Difference between revisions

From TSL Encyclopedia
(Created page with "Í hindúagoðafræði kemur Vaivasvata fram sem indverjinn Nói og ýmsar þjóðsögur segja frá því hvernig honum var bjargað frá mikilli flóði. Helena Blavatsky kallaði hann „forfóður fimmta kynstofns okkar, sem bjargaði honum frá flóðinu sem næstum útrýmdi fjórða kynstofni. Hún tilgreinir ennfremur að hvert handrit „verður að verða vitni að einu af reglubundnu og síendurteknu hörmungum (af eldi og vatni aftu...")
(Created page with "Í bók sinni ''Meistararnir og leiðin'' lýsir C. W. Leadbeater Vaivasvata sem „konunglegri mynd,... hæst allra Adepts, sex fet og átta tommur á hæð og í fullkomnu hlutfalli. Hann er fulltrúi kynstofunnar okkar, frumgerð hans, og sérhver meðlimur þess kyns er beint af honum kominn. The Manu hefur mjög sláandi andlit af miklum krafti, með aquiline nef, fullt og flæðandi brúnt skegg og brún augu, og stórkostlegt höfuð af leonine poise.... Hann býr...")
Line 9: Line 9:
Í hindúagoðafræði kemur Vaivasvata fram sem indverjinn [[Nói]] og ýmsar þjóðsögur segja frá því hvernig honum var bjargað frá mikilli flóði. [[Helena P. Blavatsky|Helena Blavatsky]] kallaði hann „forfóður fimmta kynstofns okkar, sem bjargaði honum frá flóðinu sem næstum útrýmdi fjórða kynstofni. Hún tilgreinir ennfremur að hvert handrit „verður að verða vitni að einu af reglubundnu og síendurteknu hörmungum (af eldi og vatni aftur á móti) sem loka hringrás hvers rótarkyns.“<ref>Helena Blavatsky, ''Safnað Ritningar'', bindi. 4: 1882–1883 ​​(Wheaton, ill.: Theosophical Press, 1969), bls. 577, 578.</ref>
Í hindúagoðafræði kemur Vaivasvata fram sem indverjinn [[Nói]] og ýmsar þjóðsögur segja frá því hvernig honum var bjargað frá mikilli flóði. [[Helena P. Blavatsky|Helena Blavatsky]] kallaði hann „forfóður fimmta kynstofns okkar, sem bjargaði honum frá flóðinu sem næstum útrýmdi fjórða kynstofni. Hún tilgreinir ennfremur að hvert handrit „verður að verða vitni að einu af reglubundnu og síendurteknu hörmungum (af eldi og vatni aftur á móti) sem loka hringrás hvers rótarkyns.“<ref>Helena Blavatsky, ''Safnað Ritningar'', bindi. 4: 1882–1883 ​​(Wheaton, ill.: Theosophical Press, 1969), bls. 577, 578.</ref>


In his book ''The Masters and the Path'', C. W. Leadbeater describes Vaivasvata as “a kingly figure,... the tallest of all the Adepts, being six feet eight inches in height, and perfectly proportioned. He is the Representative Man of our race, its prototype, and every member of that race is directly descended from Him. The Manu has a very striking face of great power, with an aquiline nose, a full and flowing brown beard and brown eyes, and a magnificent head of leonine poise.... He is living at present in the Himalaya mountains.<ref>C. W. Leadbeater, ''The Masters and the Path'' (Adyar, Madras, India: Theosophical Publishing House, ca.1959), pp. 40–41.</ref>
Í bók sinni ''Meistararnir og leiðin'' lýsir C. W. Leadbeater Vaivasvata sem „konunglegri mynd,... hæst allra Adepts, sex fet og átta tommur á hæð og í fullkomnu hlutfalli. Hann er fulltrúi kynstofunnar okkar, frumgerð hans, og sérhver meðlimur þess kyns er beint af honum kominn. The Manu hefur mjög sláandi andlit af miklum krafti, með aquiline nef, fullt og flæðandi brúnt skegg og brún augu, og stórkostlegt höfuð af leonine poise.... Hann býr um þessar mundir í Himalaya fjöllum.<ref >C. W. Leadbeater, ''Meistararnir og leiðin'' (Adyar, Madras, Indland: Theosophical Publishing House, ca.1959), bls. 40–41.</ref>


<span id="His_service_today"></span>
<span id="His_service_today"></span>

Revision as of 17:55, 22 June 2024

Other languages:

Vaivasvata Manu og maki hans eru manúar fyrir fimmta rótarkynstofninn. Sem manúar halda þau uppi frumgerðarmynstri, eða forsniði, fyrir þann rótarkynstofn og eru bakhjarlar fyrir hina Krists-bornu leið fyrir allar sálir á þeirri þróunarbraut. Manúar og guðdómlegar samfellur þeirra táknuðu Guð föður og guðsmóður fyrir hlutaðeigandi rótarkynstofna þeirra. Aðilar rótarkynstofns fæðast saman og hafa einstakt frumgerðarmynstur, guðdómlega ráðagerð og köllun til að uppfylla á jörðinni.

Austurlenskar kenningar

'Vaivasvata er sanskrít orð sem þýðir „sólfæddur“—fæddur af sólinni, fæddur af Miðsólinni miklu. Í hindúakenningum er Vaivasvata skáld, spekingur og sérfræðingur. Hann er líka einn af þeim manna, eða guðlegu löggjafanum, sem leiðbeina lífi mannkyns. Hindúar trúa því að hann sé manu nútímans.

Í hindúagoðafræði kemur Vaivasvata fram sem indverjinn Nói og ýmsar þjóðsögur segja frá því hvernig honum var bjargað frá mikilli flóði. Helena Blavatsky kallaði hann „forfóður fimmta kynstofns okkar, sem bjargaði honum frá flóðinu sem næstum útrýmdi fjórða kynstofni. Hún tilgreinir ennfremur að hvert handrit „verður að verða vitni að einu af reglubundnu og síendurteknu hörmungum (af eldi og vatni aftur á móti) sem loka hringrás hvers rótarkyns.“[1]

Í bók sinni Meistararnir og leiðin lýsir C. W. Leadbeater Vaivasvata sem „konunglegri mynd,... hæst allra Adepts, sex fet og átta tommur á hæð og í fullkomnu hlutfalli. Hann er fulltrúi kynstofunnar okkar, frumgerð hans, og sérhver meðlimur þess kyns er beint af honum kominn. The Manu hefur mjög sláandi andlit af miklum krafti, með aquiline nef, fullt og flæðandi brúnt skegg og brún augu, og stórkostlegt höfuð af leonine poise.... Hann býr um þessar mundir í Himalaya fjöllum.“[2]

Þjónusta hans í nútímanum

Vaivasvata Manu maintains a focus in the Himalayas. The flame focused in his retreat magnetizes the souls evolving within the fifth root race to the pattern of the Christ consciousness that he holds on their behalf. The love of Vaivasvata for his children is so great that once they contact the flame from his heart chalice upon his altar, they are cut free from the impositions of civilization that run contrary to their destiny as members of this root race. His electronic pattern is a complex yet delicate filigree, an antahkarana that surrounds the earth and connects with the heart flames of every member of his family.

The pronunciation of certain vowel tones at a certain pitch attunes the consciousness with the antahkarana (or web of light), and hence into the tremendous God-power of Vaivasvata. Students should make the call to tune into this antahkarana whether or not they are of the fifth root race, for he directs mighty currents that appear as shooting stars across the vast regions of the planet into the hearts of all who will serve with him.

Vaivasvata Manú hefur sagt:

Learn this one lesson from a guru who has had hundreds and thousands of victorious chelas: Absolute obedience to the teacher will secure instantaneous mastery. When you think you are alone, separate, misunderstood, maligned, remember Vaivasvata Manu, and call for my pattern to appear. Call for your pattern to appear. And know that I AM in the center of every pattern as the white-fire-core consciousness.

I AM the white-fire-core consciousness of seed and seedling, of oak and redwood, of flower, of star, of birds that sing, of church bells that ring, of the chiming of the clock, the cosmic clock that tells the time of initiation, of victory, of love. As I walk with you each step of the way, it is because I pursue children of the dawn, children of my root race. And thus, from now on, I would speed to you on wings of light the impetus of our light and of our love that you might also release the great homing call of Father-Mother God to our children to “Come home, come home, come home.” I withdraw to the heart of the secret rays, and when you invoke those rays, I shall come forth and place upon you my Electronic Presence to raise you into the pattern of God-identity.[3]

Hin guðdómlega samfylling Vaivasvata Manu er enn í endurfæðing til að jarðtengja tvíburaloga þeirra í efnisforminu

Sjá einnig

Athvarf Vaivasvata Manús í Himalajafjöllunum

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, “Vaivasvata Manu”.

  1. Helena Blavatsky, Safnað Ritningar, bindi. 4: 1882–1883 ​​(Wheaton, ill.: Theosophical Press, 1969), bls. 577, 578.
  2. C. W. Leadbeater, Meistararnir og leiðin (Adyar, Madras, Indland: Theosophical Publishing House, ca.1959), bls. 40–41.
  3. Vaivasvata Manu, “Nurturing the Souls of a Planet,” October 12, 1973.