Karma/is: Difference between revisions
No edit summary |
(Created page with "Hver maður „getur valið að fylgja þeirri tilhneigingu sem hann hefur mótað eða beitt sér gegn henni,“<ref>Brahmacharini Usha, samþ., ''A Ramakrishna-Vedanta Wordbook'' (Hollywood, Kalifornía: Vedanta Press, 1962), sjá "karma."</ref> eins og Vedanta Society, samtök sem boðar kenningar hindúasiðar á Vesturlöndum útskýrir. „Karma felur ekki í sér nauðhyggju (þá kenningu að allt sem gerist ráðist nauðsynlega af undanfarandi orsökum),“ má...") |
||
| Line 66: | Line 66: | ||
Nú er í tísku að nota orðið ''karma'' notað sem staðgengill fyrir ''örlög''. En trú á karma er ekki forlagatrú. Karma getur valdið því að fólk fæðist með ákveðnar tilhneigingar eða eiginleika en það neyðir það ekki til að starfa í samræmi við þá eiginleika. Karma brýtur ekki í bága við frjálsan vilja. | Nú er í tísku að nota orðið ''karma'' notað sem staðgengill fyrir ''örlög''. En trú á karma er ekki forlagatrú. Karma getur valdið því að fólk fæðist með ákveðnar tilhneigingar eða eiginleika en það neyðir það ekki til að starfa í samræmi við þá eiginleika. Karma brýtur ekki í bága við frjálsan vilja. | ||
Hver maður „getur valið að fylgja þeirri tilhneigingu sem hann hefur mótað eða beitt sér gegn henni,“<ref>Brahmacharini Usha, samþ., ''A Ramakrishna-Vedanta Wordbook'' (Hollywood, Kalifornía: Vedanta Press, 1962), sjá "karma."</ref> eins og Vedanta Society, samtök sem boðar kenningar hindúasiðar á Vesturlöndum útskýrir. „Karma felur ekki í sér nauðhyggju (þá kenningu að allt sem gerist ráðist nauðsynlega af undanfarandi orsökum),“ má lesa í „Alfræðiorðabók um austurlenska heimspeki og trúarbrögð“. „Athafnirnar ákvarða að vísu aðstæðurnar við endurfæðinguna en ekki gjörðir hins endurfædda einstaklings – karma skapar ástandið, ekki viðbrögðin við aðstæðunum”<ref>''The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion'' (Boston: Shambhala Publications, 1989), s.v. “karma.”</ref> | |||
Buddhism concurs. Buddha taught that understanding karma gives us the opportunity to change the future. He challenged a contemporary teacher named Makkhali Gosala, who taught that human effort has no effect on fate and that liberation is a spontaneous event. For the Buddha, belief in fate, or destiny, was the most dangerous of all doctrines. | Buddhism concurs. Buddha taught that understanding karma gives us the opportunity to change the future. He challenged a contemporary teacher named Makkhali Gosala, who taught that human effort has no effect on fate and that liberation is a spontaneous event. For the Buddha, belief in fate, or destiny, was the most dangerous of all doctrines. | ||
Revision as of 09:18, 11 September 2024
[Sanskrít karman, nafnorð karma, „athöfn,“ „verknaður,“ „vinna“] Orka/vitund í verki; lögmálið um orsök og afleiðingu og endurgjald. Einnig kallað hringrásarlögmálið sem kveður á um að hvað sem við gerum fari hringinn og hitti okkar sjálf fyrir til úrlausnar.
Páll postuli sagði: "Það sem maður sáir, það mun hann og uppskera."[1] Newton sagði: „Fyrir hverja aðgerð er jöfn og andstæð viðbrögð.
Karmalögmálið krefst endurfæðingar sálarinnar þar til allar karmahringrásir hafa verið jafnaðar. Þannig, frá einu æviskeiði til annars ræður maðurinn örlögum sínum með verkum sínum, þar á meðal hugsunum sínum, tilfinningum, orðum og gjörðum.
Uppruni
Karma er orka Guðs í verki. Orkan, sem er upprunnin í huga Guðs, er þrenning Logosins, orka-verkun-endurverkun-samverkun. Skapandi kraftsvið huga Guðs er uppspretta karma.
Orðið karma hefur verið notað bæði vítt og þröngt í gegnum aldirnar til að skilgreina síbreytileg hugtök mannsins um orsakasamhengi, kosmísk lögmál og tengsl hans við það lögmál. Forn uppruni orðsins er orkulykill sem stjórnar flæðinu frá anda til efnis. Karma, samkvæmt uppstignu meisturunum er dregið af lemúrísku rótinni sem útleggst á ensku "Ca use (orsök) Ray (geisli) í Manifestation" (birtingu) — þess vegna "Ka-Ra-Ma."
Karma er Guð – Guð sem lögmál; Guð sem meginregla; Guð sem vilji, viska og kærleikur andans verður að efni. Karmalögmálið er lögmál tilverunnar, að vera alltaf í því ástandi að verða (hinn eilífi verðandi) — hreyfing sjálfsins sem yfirstígur sjálfið.
Karma er hringrásalögmál, að færast út og inn um svið kosmískrar vitundar Guðs sjálfs — útöndun og innöndun Drottins.
Á öllum sjö sviðum anda-efnis alheimsins er karma lögmál sköpunarinnar, antahkarana sköpunarinnar. Það er samþætting orkuflæðis milli skaparans og sköpunarinnar. Karma eru orsakir sem verða afleiðingar, afleiðingar sem verða orsakir — sem aftur verðaafleiðingar. Karma er hin mikla keðja helgiveldisins, hlekkur fyrir hlekk sem flytur orku Alfa og Ómega, upphaf og lok hringrása.
Karma Guðs
► Aðalgrein: Guð
„Í upphafi skapaði Guð himin og jörð“ — og keðja verkunar-endurverkunar-samverkunar var hafin. Guð, fyrsta orsökin, skapaði hið fyrsta karma. Með vilja sínum til að vera vildi Guð verða bæði skapari og sköpun og kom þar með af stað eilífri hreyfingu orku sinni - karma. Með eilífri þrá Guðs að vera Guð gerir hið eina mikla sjálf karmalögmálið varanlegt í hringrásum alheimsins. Sköpun Guðs er karma hans. Synir og dætur Guðs eru karma hins æðsta lifandi Guðs.
Karma Guðs er karma fullkomnunarinnar — fullkomnun er flæði samræmis frá anda til efnis og frá efni til anda. Karma Guðs, sem uppfyllir lögmál orku hans á hreyfingu má skilja sem hreyfingu vilja hans í endalausri röð frumafla sem framleiða aukakrafta og þriðja stigs krafta og svo framvegis óendanlega, frá kjarna verundar hans til ummálsins og frá ummáli að kjarnanum. Karma Guðs er samstilling slíkra kosmískra krafta sem víxlverka í gegnum kosmísk kraftsvið, sem teygja sig að mörkum dvalar hans í anda og efni.
Frjáls vilji og karma
Án frjálss vilja getur ekkert karma verið til, hvort sem það er í Guði eða mönnum. Frjáls vilji er því fyrir tilverknað Heilags anda, orsök birtingargeislans. Frjáls vilji er kjarni samþættingarlögmálsins. Aðeins Guð og maðurinn geta skapað karma því aðeins Guð og Guð í manninum hafa frjálsan vilja. Allar aðrar verur – þar á meðal náttúruverur, tívar og englar – eru verkfæri til að framfylgja vilja Guðs og vilja mannsins. Þess vegna eru þessar verur verkfæri til úthlutunar karma Guðs og manna.
Frjáls vilji engla er frjáls vilji Guðs. Englar þurfa að uppfylla vilja Guðs því ólíkt manninum er þeim ekki gefið frelsi til að gera tilraunir með orku Guðs. Þó að englar geri mistök sem leiða af sér afleiðingar sem eru andstæðar vilja Guðs geta þeir síðar leiðrétt mistök sín og samstillt þá orku að vilja Guðs.
Uppreisn engla gegn vilja Guðs er af öðru tagi en það karma sem skapast þegar maðurinn beitir frjálsum vilja. Frjáls vilji er miðlægur í stækkandi Guð-smynd mannsins innan ramma lögmálsins mikla. Maðurinn fær frelsi til að gera tilraunir með frjálsan vilja sinn því hann er guð í mótun.
Á hinn bóginn, englar sem sölsa til sín frjálsan vilja Guðs svipta sig háleitri stöðu sinni ef þeir gera uppreisn gegn vilja Guðs sem þeim er falið að framfylgja. Þannig að ef engill kýs að fara á svig við vilja Guðs verður hann bannfærður úr englaríkinu til ríkisins við fótskör (Drottins) og endurholdgast í ríki mannsins.
Maðurinn, sem er gerður litlu lægri en englarnir,[2] er nú þegar bundinn við lægri svið afstæðisins. Svo þegar hann skapar neikvætt karma þá er hann einfaldlega áfram á sínu eigin stigi á meðan hann jafnar það. En engill sem gerir uppreisn gegn vilja Guðs fjarlægist háa stöðu sína, hina fullkomnu samsömun við Guð, og er vísað til lægri búsetusviða mannsins til að jafna orku Guðs sem hann hefur afmyndað.
Kenning hindúa
Í hindúasið þróaðist sanskrítarorðið karma (sem merkir upphaflega athöfn, vinna, verknaður) til að merkja þær athafnir sem binda sálina við fyrirbæraheiminn. „Alveg eins og bóndi gróðursetur ákveðna frætegund og fær ákveðna uppskeru, þannig er því einnig farið með góð og slæm verk,“ segir Mahabharata,[3] hindúasögu. Vegna þess að við höfum sáð bæði góðu og illu, verðum við að snúa aftur til að uppskera (það sem við sáðum).
Í hindúasið er viðurkennt að sumar sálir séu sáttar við að halda áfram að endurtaka þetta frá einu æviskeið til annars. Þeir njóta lífsins á jörðinni með samblandi af ánægju, sársauka, velgengni og mistökum. Þeir lifa og deyja og lifa aftur á ný, súpa seyðið af hinu góða og slæma karma sem þeir hafa sáð.
En það er til önnur leið fyrir þá sem þreytast á hinni endalausu endurkomu: sameining við Guð. Hvert líf, eins og franski skáldsagnahöfundurinn Honoré de Balzac útskýrði hugtakið, má lifa til að „ná áfangastaðnum þar sem ljósið skín. Dauðinn markar áfanga á þessari ferð.“[4]
Þegar sálir hafa ákveðið að snúa aftur til uppruna síns er markmið þeirra að hreinsa sig af myrkri fáfræðinnar. Ferlið getur tekið mörg æviskeið. Mahabharata líkir hreinsunarferlinu við verk gullsmiðs sem hreinsar málm sinn með því að stinga honum hvað eftir annað í eldinn. Þótt sál kunni að hreinsa sig í einu lífi með „miklu átaki“ þurfa flestar sálir „hundruð endurfæðinga“ til að hreinsa sig.[5] Þegar hún er hreinsuð er sálin laus við hringrás endurfæðinga, ein með Brahman. Sálin „verður ódauðleg.“[6]
Kenning búddhamanna
Búddhamenn líta líka á hringrás endurfæðinga sem hjól – hjól sem við erum bundin við þar til við getum rofið karmísku fjötrana. Siddhartha Gátama (um 563–483 f.Kr.), stofnandi búddhadóms, hóf lífið sem hindúi. Hann fékk að láni frá og útfærði hugmyndir hindúa um karma og endurholdgun.
Í einu þekktasta búddharitinu, Dhammapada, er karma útskýrt á eftirfarandi hátt: „Það sem við erum í dag leiðir af hugsunum okkar í gær og núverandi hugsanir okkar leggja grunninn að lífi morgundagsins: líf okkar er sköpun hugar okkar. Ef maður talar eða hegðar sér af óhreinum hvötum fylgir þjáningin honum eins og hjól kerrunnar fylgir skepnunni sem dregur vagninn. ... Ef maður talar eða hegðar sér af hreinum hvötum fylgir gleðin honum sem hans eigin skuggi. ”[7]
Karma og örlög
Nú er í tísku að nota orðið karma notað sem staðgengill fyrir örlög. En trú á karma er ekki forlagatrú. Karma getur valdið því að fólk fæðist með ákveðnar tilhneigingar eða eiginleika en það neyðir það ekki til að starfa í samræmi við þá eiginleika. Karma brýtur ekki í bága við frjálsan vilja.
Hver maður „getur valið að fylgja þeirri tilhneigingu sem hann hefur mótað eða beitt sér gegn henni,“[8] eins og Vedanta Society, samtök sem boðar kenningar hindúasiðar á Vesturlöndum útskýrir. „Karma felur ekki í sér nauðhyggju (þá kenningu að allt sem gerist ráðist nauðsynlega af undanfarandi orsökum),“ má lesa í „Alfræðiorðabók um austurlenska heimspeki og trúarbrögð“. „Athafnirnar ákvarða að vísu aðstæðurnar við endurfæðinguna en ekki gjörðir hins endurfædda einstaklings – karma skapar ástandið, ekki viðbrögðin við aðstæðunum”[9]
Buddhism concurs. Buddha taught that understanding karma gives us the opportunity to change the future. He challenged a contemporary teacher named Makkhali Gosala, who taught that human effort has no effect on fate and that liberation is a spontaneous event. For the Buddha, belief in fate, or destiny, was the most dangerous of all doctrines.
Rather than consigning us to an irreversible fate, he taught, reincarnation allows us to take action today to change the future. Our good works of today can bring us a happier tomorrow. As the Dhammapada puts it, “Just as a man who has long been far away is welcomed with joy on his safe return by his relatives, well-wishers and friends; in the same way the good works of a man in his life welcome him in another life, with the joy of a friend meeting a friend on his return.”[10]
According to the Hindus and Buddhists, our karma requires us to continue reincarnating until we achieve divine union. The union with Atman may occur in stages while we are alive and be made permanent after death.
Karma og kristni
► Aðalgrein: Karma í Biblíunni
The law of karma is set forth throughout the Bible. The apostle Paul makes clear what Jesus taught him and what he learned from life:
Every man shall bear his own burden....
Be not deceived; God is not mocked: for whatsoever a man soweth, that shall he also reap.[11]
Karma can bring boon and blessing to those who have sown well according to the golden rule: “Do unto others as you would have them do unto you.”
The law of cause and effect and of free will is affirmed by Jesus over and over again in his parables to his own and in his warnings to the seed of the wicked. Our Lord speaks often of the day of judgment, which is the day of reckoning of every man’s karmic accounts as recorded in his own book of life. In Matthew 12:35–37 he lectures to the scribes and Pharisees on the law of cause and effect:
A good man out of the good treasure of the heart bringeth forth good things [i.e., positive karma]: and an evil man out of the evil treasure bringeth forth evil things [i.e., negative karma].
But I say unto you, That every idle word that men shall speak, they shall give account thereof in the day of judgment.
For by thy words thou shalt be justified, and by thy words thou shalt be condemned.
In Matthew 25 Jesus illustrates that the final judgment is based on the karma of an active (positive) or an inactive (negative) Christianity. Here works of love (i.e., charity) are the key to salvation. The Lord promises to those who minister unto him even in the person of “one of the least of these my brethren”[12] that they shall inherit the kingdom; whereas to those who do not minister unto him for the very love of Christ in all people, he says, “Depart from me, ye cursed, into everlasting fire,[13] prepared for the devil and his angels.”[14]
The apostle Paul, in his exhortations to the stubborn Romans, confirms Jesus’ teaching on the wages of karma:
[God] will repay each one as his works deserve. For those who sought renown and honor and immortality by always doing good there will be eternal life; for the unsubmissive who refused to take truth for their guide and took depravity instead, there will be anger and fury. Pain and suffering will come to every human being who employs himself in evil...; renown, honor and peace will come to everyone who does good.... God has no favorites.[15]
In his Sermon on the Mount, Jesus states the mathematical precision of the law of karma: “With what judgment ye judge, ye shall be judged: and with what measure ye mete, it shall be measured to you again.”[16] In fact, the entire sermon (Matthew 5–7) is Jesus’ doctrine on the rewards of righteous and unrighteous conduct. It is his teaching on the consequences of thoughts, feelings, words and deeds. It is the greatest lesson on karma, as the law of personal accountability for one’s acts, you will find anywhere.
Karmadrottnarnir
► Aðalgrein: Karmíska ráðið
The Karmic Board is a body of eight ascended masters who are assigned the responsibility to dispense justice to this system of worlds, adjudicating karma, mercy and judgment on behalf of every lifestream. The Lords of Karma are divine intercessors who serve under the twenty-four elders as mediators between a people and their karma.
The Lords of Karma adjudicate the cycles of individual karma, group karma, national karma and world karma, always seeking to apply the Law in the way that will give people the best opportunity to make spiritual progress.
Stjörnuspeki og karma
► Aðalgrein: Stjörnuspeki
Properly understood, astrology accurately predicts returning karma. By astrology it is possible to chart the time and manner in which persons, institutions, nations and planets receive their karma and their initiations. Every sign of the zodiac and every planet is an initiator and can play the role of guru in our life.
It is not our astrology that creates us but it is we who create our astrology. Our astrology at birth has encoded within it the sum of karma that the Lords of Karma have decreed we will face in this life. And when karma returns we are tested. Each individual will respond to his astrology, hence his karma, according to the psychology of personality developed through many embodiments.
What we think of as “bad” astrology really indicates our own karmic vulnerability. It tells us that we will be vulnerable to a particular transit and the momentums it will deposit on our doorstep on a day and hour that can be foreknown.
Karma sem tækifæri
When people talk about karma, they often think of the wrath of God, of punishment, of the idea that if they have been bad before they’re going to have to suffer now. This is one more ramification of the teachings of hell-fire and damnation, the concepts that have been propounded by Lucifer to thwart the true Christian doctrine.
Karma is not punishment. Karma returning to us is simply the law of cause and effect—for every wrong that we have done we must anticipate a joyous opportunity in the future to undo that wrong. And we have to seize that opportunity with rejoicing because here is a chance to balance our debts to Life.
Returning karma is the glorious opportunity for us to be free, for us to learn the law of non-attachment, non-possessiveness, and to realize the effects of the causes we have sent out. It is altogether natural and proper that we should be able to be on the receiving end of whatever we’ve sent out. If we have sent out love, we have a right to know what it feels like to receive that love in return, and if we have sown hatred or sadness, that’s going to come back also. And when it comes back we shouldn’t have any sense that this is unjust.
Unfortunately, many see the Law of God as a law of disaffection and disavowal. They envision a God who has no use for us but is simply the Lawgiver who stands ready to strike mankind with a rod of punishment. But God does not deal our karma to us as punishment. Karma is a manifestation of an impersonal law as well as a personal one. The purpose of our bearing our karma is that karma is our teacher. We must learn the lessons of how and why we misused the energy of life.
Until that day comes when we recognize the Law of God as a Law of love, we will probably encounter difficulties. But if we will only hasten that day’s coming into our own life, we will recognize that karma is actually grace and beauty and joy. We should understand, then, that the Law that comes to us is the Law of love. When it becomes chastening, it is the chastening of love. When it becomes the fruit in our life of our own advancement, this is the fruit of that love.
Umbreyting á karma
Saint Germain teaches the accelerated path of transmutation of karma by the violet flame of the Holy Spirit and the transcending of the rounds of rebirth through the path of individual Christhood leading to the ascension demonstrated by Jesus.
Sjá einnig
Til frekari upplýsinga
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Lost Teachings of Jesus: Missing Texts • Karma and Reincarnation, bls. 173–77.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Lost Teachings on Your Higher Self, bls. 238–47.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of Self-Transformation.
Heimildir
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation, Orðasafn, sjá “Karma”.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of Self-Transformation.
Elizabeth Clare Prophet with Erin L. Prophet, Reincarnation: The Missing Link in Christianity, 4. kafli.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Karmaráð.”
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path to Attainment.
Elizabeth Clare Prophet, 31. desember, 1972; 29. júní, 1988.
Elizabeth Clare Prophet, “Prophecy for the 1990s III,” Pearls of Wisdom, 33. bindi, nr. 8, 25. febrúar, 1990.
- ↑ Gal. 6:7.
- ↑ Sálm. 8:5; Hebr. 2:7.
- ↑ Mahabharata 13.6.6, í Christopher Chapple, Karma and Creativity (Albanía: State University of New York Press, 1986), bls. 96.
- ↑ Honoré de Balzac, Seraphita, 3d útg., rev. (Blauvelt, N.Y.: Garber Communications, Freedeeds Library, 1986), bls. 159.
- ↑ Kisari Mohan Ganguli, þýð., The Mahabharata of Krishna-Dwaipayana Vyasa, 12 bindi. (Nýja Delí: Munshiram Manoharlal, 1970), 9:296.
- ↑ Svetasvatara Upanishad, í Prabhavananda og Manchester, The Upanishads, bls. 118.
- ↑ Juan Mascaró, þýð., The Dhammapada: The Path of Perfection (New York: Penguin Books, 1973), bls. 35.
- ↑ Brahmacharini Usha, samþ., A Ramakrishna-Vedanta Wordbook (Hollywood, Kalifornía: Vedanta Press, 1962), sjá "karma."
- ↑ The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion (Boston: Shambhala Publications, 1989), s.v. “karma.”
- ↑ Mascaró, The Dhammapada, p. 67.
- ↑ Gal. 6:5, 7.
- ↑ Matt. 25:40.
- ↑ See Lake of fire.
- ↑ Matt. 25:41.
- ↑ Rom. 2:6–11 (Jerusalem Bible).
- ↑ Matt. 7:2.