Law of cycles/pl

Prawo cykli to wzór matematyczny, zgodnie z którym Spirit przechodzi przez Materię, a Materia przechodzi przez Ducha.

Pochodzenie wszystkich cyckli

Podchodzimy do prawa cykli z szacunkiem dla Stwórcy, którego samoekspresję zawiera. Wszystkie dowody jego działania w człowieku, ziemi, żywiołach i gwiazdach są tylko śladami jego Istoty, śladami stóp na piasku, śladami w górnych warstwach śniegu. Gdziekolwiek widzimy jego znaki jako cykle nieskończoności przetaczające się przez skończone zwoje czasu i przestrzeni, tam on był, tam jest jego ogromna, cudowna Obecność – tuż za zawoalowanymi spiralami jego stworzenia.

Próbując przeniknąć prawo cykli, znajdujemy tajemnice wzniosłe i wszechogarniające – istnienie człowieka w mikrokosmosie, w człowieku w makrokosmosie. Sekrety te były pilnie strzeżone przez adeptów z tajemniczej szkoły przez tysiące lat, ponieważ zrozumienie tych praw zapewnia przewidywalną platformę ewolucji – i moc inicjowania naszych własnych cykli .

Bez względu na to, gdzie zaczniemy, podążając dowolnym cyklem życia do jego początku, tam staniemy twarzą w twarz z Bogiem. Ponieważ jest twórcą wszystkich cykli. Jest siłą napędową wirującą w punkcie zwrotnym wszystkich form.

Cykl zdefiniowany

Cykl to przedział czasu, w którym dopełnia się sekwencja powtarzającego się następstwa zdarzeń lub zjawisk. Jest również definiowany jako „powtarzająca się sekwencja zdarzeń, które występują w takiej kolejności, że ostatnie zdarzenie jednej sekwencji bezpośrednio poprzedza powtórzenie się pierwszego zdarzenia w nowej serii”.

Place your hand on your heart and feel the cycles of your heart’s pulsation, the beat of your physical life sustaining the vehicles of your soul’s evolution in Matter. Look up at a light bulb and know that it shines because electricity is pulsating at a cycle of sixty times per second through its filament. Listen to a piece of music and hear the cyclic vibration of the violin strings resonating through the eardrum as sound.

Cały kosmos można zrozumieć w kategoriach cykli. Osnowa i wątek stworzenia manifestuje się w prądach duchowego dźwięku wibrujących zgodnie z prawem cykliczności. Atomy i elektrony tego świata form kłaniają się cyklicznej przemianie Ducha w Materię, Materii w Ducha – wszystko zawarte w jednym elemencie, z którego wyłania się całe życie.

Kosmiczny magnes

Aby zrozumieć jedną z podstawowych zasad prawa cykli, musimy zagłębić się w najgłębsze tajemnice naszego wszechświata Duch-Materia. Tutaj dotykamy najprostszego i najwspanialszego ze wszystkich cykli: podwójnej pulsacji, która jest biciem serca kosmosu. Tutaj znajdujemy jeden element, zawsze w równowadze, zawsze pulsujący w rytmicznych cyklach, które rozbrzmiewają aż do wewnętrznego rdzenia każdego atomu.

Cała filozofia religijna yin/yang taoizmu opiera się na istnieniu i znaczeniu cyklicznej wymiany między nieskończoną hierarchią przeciwstawnych lub uzupełniających się sił. To wielki cykl od Alfa do Omega.

Słyszymy, jak śpiewa pieśń atomu w naszym własnym kosmosie. Jest to wdech i wydech Boga. Ten podstawowy cykl jest najprostszym związkiem dwóch sił – i najbardziej wszechogarniającym działaniem. Jeśli wyraźnie przyjmiemy cykliczny przepływ i jedność między Duchem/Materią lub Ojcem/Matką, zasadami ruchu, to tak, jakbyśmy otrzymali kartę biblioteczną do boskiego magazynu uniwersalnej wiedzy. Ta boska biegunowość istnieje w całym kosmosie — od zrównoważonej pulsacji Wielkiego Centralnego Słońca do systemowej równowagi atomu wodoru.

Z nauki o dźwięku i z archiwów Bractwa dowiadujemy się, że cały zamanifestowany kosmos jest grą wibracji — rozległą siecią fal elektromagnetycznych oscylujących z różną liczbą cykli na sekundę. A czym jest wibracja, jeśli nie cyklicznym ruchem związanym z ramami orientacji w czasie i przestrzeni? Zakres cykli jest nieskończony — od jednego cyklu na miliardy lat do miliardów cykli na sekundę.

Prawo transcendencji

Rozważając ogromną odyseję Boskiej Istoty poprzez wieczne cykle początków i zakończeń, możemy zadać fatalne pytanie: Dlaczego? Jaki jest cel tego wszystkiego, jeśli wszechświat jest tylko niekończącym się cyklem okrążeń, a człowiek unosi się na drobinie pyłu w kosmosie, wyrzuconej swobodnie na bezbrzeżny ocean? Jaka jest natura Boga, który istnieje poprzez niekończące się cykle w nieskończonej przestrzeni?

Odpowiedź, jak nam powiedziano, jest taka, że ​​prawo cykli realizuje prawo transcendencji. Bóg jest istotą transcendentną i z każdym nowym oddechem ewoluuje do wyższego stanu kosmicznej doskonałości i piękna.

Cykle nie są tak naprawdę okręgami ani falami sinusoidalnymi, ale spiralami – spiralami o nieskończonej ekspansji zgodnie z geometrią złotego podziału (1:1,618…). Każdy cykl ewolucji obejmuje więcej Boga. Każda runda wysyła nas w szersze sfery ciała Bożego kosmosu.

Ponieważ cykle kosmosu spiralnie wznoszą się do coraz większych wymiarów, tak człowiek może na zawsze przekroczyć zasłony Materii, które tworzą sale szkolne dla ewolucji jego duszy.

Koło życia

Zagadka wieczności i ewolucji zawarta jest w symbolu koła. Koło jest dwuwymiarową reprezentacją spirali, która zaczyna się w kwadratowej podstawie piramidy i wznosi się do wierzchołka urzeczywistnienia w zwieńczeniu życia. A tam, pośrodku zwieńczenia, prawo transcendencji działa okiem Boga. Bo kiedy spirala przechodzi przez Wszechwidzące Oko, przekracza wymiary formy i przechodzi od Materii do Ducha.

Jest to wypełnienie prawa cykli, które zaczyna się w sercu Boga i kończy w każdym doskonałym stworzeniu. Odwieczny Logos to kropka w środku koła, początek i koniec cykli, które składają się z kręgów, warstwa po warstwie. Energia, która zaczyna się jako spirala w Duchu, schodzi w Materię, gdzie skupia się wokół płomienia, a następnie – w mgnieniu oka – powraca do Ducha poprzez zstępujące i wznoszące się spirale świadomości Boga.

Ciała niebieskie przechodzą cykliczną ewolucję w ramach większej, nieskończonej spirali Bożego Istnienia w Duchu — przechodzą przez materialną manifestację i powracają do Ducha. Zarówno w Makrokosmosie, jak i w mikrokosmosie, krążące spirale wyzwalają przepływ energii do i z formy.

Throughout the universe, the pattern of cyclic return is reproduced again and again with infinite precision, traversing realms of eternity, expanding according to the golden ratio.

Man as co-creator

The circle represents a cross section of a spiral that has neither beginning nor ending but appears to be finite as it passes through the physical universe in the form of planets, stars, galaxies—and man himself. Although the circle itself is without beginning or ending, at any point on the circumference of the circle the hand of God may draw an intersecting line, thereby creating a beginning and an ending. Thus cycles are initiated and worlds are born.

Drop a stone into a still pond and watch the cyclic wave patterns continue to flow and flow in smooth rhythm. Drop a stone into an agitated pond, and there results a complex of wave-pattern interchange, but the cycle initiated by the stone continues to affect the water. Thus it is by the hand of God and by his emissaries. The entire universe is the interplay of cyclic vibrations, initiated somewhere, somehow, by someone.

That someone could be you. As we ascend the scales of evolution, we are entrusted with the divine power and authority to initiate cycles that may last forever. Who is to say that the candle glow of your love in this very moment will not exist forevermore in the continuum of God’s Being?

Within the form of the circle the mystery of the beginning and the ending of God is solved. God himself is the circle that has neither beginning nor ending of cycles. Until man becomes one with God, he is but a dot on the circumference, caught up in the flow of the Infinite and fulfilling cycles of life, cycles perhaps that he is unaware of. But once man has passed through the cycles of the initiatic process—the spirals of destiny that unlock the total pattern of his identity—he earns the right to be congruent with the dot in the center of the great circle of life.

The return to God

The cycle of the heartbeat of cosmos exudes life’s energies to all creatures great and small. Through it, we can contact a sense of everlasting comfort during the trials and tribulations of our lives. The law of cycles is thus the instrumentation of the Comforter’s own flame. It is a swaddling garment wound round about the earth. The very currents of the earth’s surface, the very emanations from its sun center, the law of cycles, the comfort flame, the hum just below the level of our own hearing transfer to us this comfort of the cyclic law of the sounding of God’s Word.

Life is ongoing, and the law of cycles promises us that life will go on. God’s heart will beat on. The wheel of cyclic return will rotate on the spokes of our karmic creations.

By the law of cycles, then, we are set upon our courses spiraling through once again the nexus of being, the nexus being the Word itself, the law of cycles being the emanation of the Word—the eternal Logos. “In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.” And without this Word “was not any thing made that was made.”

As we become congruent with the dot in the center of God’s circle, the power is bestowed upon us to imprint the cyclic energies of God with the pattern of our God-oriented idea or desire. This is the way to return to God as a permanent atom in his Being—through this Word that has incarnated in the avatars with the cyclic law of manifestation. The great manus, the lawgivers of the ages and of their races, upheld the cycle of the Word whereby all seed going forth from the great Tree of Life might return through the Word as the law of cycles.

There is joy in this law of cycles. And the joy of this marriage of science and religion is you at the nexus of infinity, you converging with that living Word.

God has neither beginning nor ending because his Being takes in the universe of cycles and all that precedes and follows them in the formed and unformed dimensions of Spirit. Man, on the other hand, seems for a brief interim to have a beginning and an ending because he identifies with a slice of the spiral that initiates in Spirit, evolves through Matter, and returns to Spirit. When man’s beginnings and his endings are seen as part of the never-ending cycles of God’s Self-awareness, he will realize that although the spirals of his own life travel in a linear pattern through the limited spheres of outer manifestation, there is, in reality, no end to the involution and evolution of his consciousness.

When man returns to God, aligning the energies he has gathered in spirals with the Great Spiral that is God’s Being, both God and man transcend their former state, and the law of cycles implements the law of transcendence. God transcends himself as man transcends himself, for God is in man and man is in God. Through the merging of cycles, man becomes more of God and God becomes more in man; hence new creations are continually being born into spirals that expand the circle of the Infinite One.

See also

God

Evolution and involution

Evolution of planets

Manvantara

Cosmic Egg

Cosmic clock

For more information

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path to Immortality, Chapter 1, “The Law of Cycles.”

Sources

Elizabeth Clare Prophet, Predict Your Future: Understand the Cycles of the Cosmic Clock, pp. 9-15.