Falska helgivaldið
Falska helgiveldið samanstendur af hópi óuppstiginna fullnuma sem dvelja á geðsviðinu, skipulagt til að líkja eftir hinu sanna bræðralagi uppstiginna meistara sem mynda hið ríkjandi helgiveldi jarðplánetunnar — hið Stóra hvíta bræðralag. Falska stigveldið er einnig þekkt sem svarta bræðralagið — aðilar þess iðka svört brögð eða svartagaldur sem er kerfi byggt á því að misnota krafta Guðs í þeim tilgangi að hafa stjórn á öðrum, sem kemur í veg fyrir að þeir geti notið beinnar leiðsagnar sinnar eigin voldugu ÉG ER-nærveru og heilags Krists-sjálfs.
Í ellefta kafla annars bréfs síns til Korintumanna talar Páll um þessa falsbræður:
Því að slíkir menn eru falspostular, svikulir verkamenn, er taka á sig mynd postula Krists. Og ekki er það undur, því að Satan sjálfur tekur á sig ljósengilsmynd. Það er því ekki mikið, þótt þjónar hans taki á sig mynd réttlætisþjóna. Afdrif þeirra munu verða samkvæmt verkum þeirra.
Aðilar falska helgiveldisins
Aðilar hins falska stigveldis samanstanda af föllnum englum og þeim sem einu sinni voru nemendur uppstignu meistaranna sem völdu að nota þekkinguna á hinum helga eldi sem þeim var falið til sjálfsdýrkunar fremur en Guði til dýrðar og útbreiðslu ríkis hans. Þetta er þekkt sem vinstri handar leiðin. Verkfæri falska helgiveldisins, sem vinna saman frá geðheimasviðunum, eru meðal annars nornir og verur utan líkama og múghugsanagervi mennsks misskapnaðar.
Verkfæri hins falska helgiveldis sem búa meðal mannkyns í efnislíkamanum og vinna einarðlega að því að tortíma öllu því sem er af Guði, eins og þau hafa gert sjálfum sér. Innan raða þeirra, og á meðal verkfæra (djöfulsins) eru fallnir englar í efnislíkama, "eftirlegukindur", hin guðlausa sköpun, nornir, iðkendur vúdú og annars konar frumskógartöfra og þau meðal barna Guðs sem hafa ekki skuldbundið sig til að lifa í Kristi og því er hægt að véla þau til að vinna að framgangi ráðabruggs svarta bræðralagsins í mörgum kringumstæðum.
Ráðabrugg
All of these forces work together as the “legion”[1] that opposes man’s spiritual progress. They work zealously to preserve the entrenchment of social systems that enslave the race to a ceaseless round of economic drudgery, making materialism the goal of existence and justifying it by the philosophy of dialectical materialism, while attempting to strike from the records of memory itself the knowledge of the soul concerning her origin in God, Good, and her ultimate return to the Father through the ritual of the ascension.
The most skilled among the false hierarchy (who abide on the astral plane) appear regularly to receptive channels in embodiment. They impersonate the ascended masters with such cunning that many sincere seekers have been fooled; thinking they were in the presence of one or more of the ascended masters, they have dedicated themselves unwittingly to the cause of darkness and chained their energies to the wiles of the masters of deceit.
It is the policy of the false hierarchy to trap mankind by imitating the dictations of the ascended masters. This they accomplish by parroting truisms. When they have lulled their listeners into a state of false peace and utter self-satisfaction, they introduce bits of doctrine that are in absolute contradiction to cosmic law.[2] These deviations from basic Truth are couched in glowing terms and rationalized to the ego by appeals to pride and the desire to be thought wise among men and superior to others who do not have contact with the invisible world.
Seekers for Truth must ever be mindful that curiosity, pride and the desire for attention to the personal ego, as well as hunger for strange phenomena, open the door to psychic intrusions which when once “turned on,” like the sorcerer’s apprentice, are difficult to turn off. Whereas, unswerving devotion to the Presence of God in all life, dedication to the immaculate concept and a thorough, ready knowledge of ascended master law are spiritual bulwarks of defense that provide infinite protection from all that would oppose man’s individual self-mastery and his ultimate ascension in the light.
Sources
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Path of Christ or Antichrist, chapter 3, “Antichrist.”