Hugur sjálfshyggjunnar
Hið mennska sjálf, mannsviljinn og mannleg greind; sjálfsvitund án Krists; dýrslegt eðli mannsins, kallað vélræni maðurinn. vélræna hugtakið kom frá meistaranum R; jaðar-búinn í dulspekilegri hefð. Páll postuli nefndi þetta fyrirbæri “hyggj[u] holdsins [sem] er fjandskapur gegn Guði, með því að hún lýtur ekki lögmáli Guðs, enda getur hún það ekki..”[1]
Huglíkaminn var myndaður til að vera bikar fyrir huga Guðs í gegnum Krist. Þegar hégómi veraldlegrar visku fyllir huglíkamann, veltur hyggja holds ímynd Krists úr sessi. Þar til hann örvast er hann áfram starfstæki holdsins og er skírskotað til hans sem „lægri“ huglíkamans – hinn lægri, takmarkaði, sjálfstakmarkandi dauðlegi hugur – í mótsögn við „æðri“ hugann, eða huga Krists.
Þegar full flóra Kristsvitundarinnar á sér stað, getur neðri hugarlíkaminn orðið að kristalkaleiknum fyrir lífgefandi útgeislun hans. Þar til sálin kemst í samband við huga Krists („Veri þessi hugur í yður, sem einnig var í Kristi Jesú,“[2]), hefur hún ekki ljósvængi til að fljúga til hjarta og huga Guðs, né getu til að feta braut lærisveinsins undir kosmíska Kristi og Búdda sem er Drottinn heimsins.
Sjá einnig
Til frekari upplýsinga
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Enemy Within
For Djwal Kul’s teaching on “The Challenge of the Carnal Mind,” see Kuthumi and Djwal Kul, The Human Aura: How to Activate and Energize Your Aura and Chakras.
Heimildir
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation.
Gátama Búddha, Pearls of Wisdom, 26. bindi, nr. 18, 1. maí, 1983.