26,598
edits
No edit summary Tags: Mobile edit Mobile web edit |
No edit summary |
||
Line 11: | Line 11: | ||
Fyrsta vers Jóhannesarguðspjalls hljóðar: „Í upphafi var Orðið, og Orðið var hjá Guði, og Orðið var Guð. Þetta vers á sér hliðstæðu í kenningum hindúa um hina kosmísku meginreglu og persónu ''Vac'' (borið fram Vwahk; sem þýðir bókstaflega „tal,“ „orð,“ „rödd,“ „tal“ eða „tungumál“) eins og skráð er í [[Special:MyLanguage/Vedas|veda]]ritunum, elstu ritningum hindúasiðar, líklega samdar u.þ.b. 1500-1000 <small>f</small>.<small>Kr</small>. | Fyrsta vers Jóhannesarguðspjalls hljóðar: „Í upphafi var Orðið, og Orðið var hjá Guði, og Orðið var Guð. Þetta vers á sér hliðstæðu í kenningum hindúa um hina kosmísku meginreglu og persónu ''Vac'' (borið fram Vwahk; sem þýðir bókstaflega „tal,“ „orð,“ „rödd,“ „tal“ eða „tungumál“) eins og skráð er í [[Special:MyLanguage/Vedas|veda]]ritunum, elstu ritningum hindúasiðar, líklega samdar u.þ.b. 1500-1000 <small>f</small>.<small>Kr</small>. | ||
Hindúatextinn Taittirya Brahmaa (Brahmaas eru útskýringar við Veda) segir að „Orðið, óforgengilegt, er frumburður sannleikans, móðir Veda og miðdepill ódauðleikans. Vac er kölluð „móðir“ vedaritanna vegna þess að talið er að [[Brahma]] hafi opinberað þau með krafti sínum. | Hindúatextinn Taittirya Brahmaa (Brahmaas eru útskýringar við Veda) segir að „Orðið, óforgengilegt, er frumburður sannleikans, móðir Veda og miðdepill ódauðleikans. Vac er kölluð „móðir“ vedaritanna vegna þess að talið er að [[Special:MyLanguage/Brahma|Brahma]] hafi opinberað þau með krafti sínum. | ||
Taya Maha Brahmaa kennir: „Þetta [í upphafi] var aðeins Drottinn alheimsins. Orð hans var með honum. Þetta Orð var hans annað. Hann hugleiddi. Hann sagði: "Ég mun flytja þetta Orð svo að það muni kalla fram og skapa allan þennan heim“ (XX, 14, 2). | Taya Maha Brahmaa kennir: „Þetta [í upphafi] var aðeins Drottinn alheimsins. Orð hans var með honum. Þetta Orð var hans annað. Hann hugleiddi. Hann sagði: "Ég mun flytja þetta Orð svo að það muni kalla fram og skapa allan þennan heim“ (XX, 14, 2). |
edits