Watchers/is: Difference between revisions

Watchers/is (view source)

Revision as of 21:28, 20 September 2024

6 bytes removed , 1 month ago

no edit summary

Hbraga

26,092

edits

@@ Line 28: / Line 28: @@
 En það er meira í frásögn Enoks um verðina. Þegar jarðarbúar hrópa í örvæntingu gegn grimmdarverkunum sem hellt er yfir þá heyrir himinninn bænir þeirra. Hinir voldugu erkienglar — [[Mikael]], [[Gabríel]], [[Rafael]], Súrýal og [[Úríel]] — skjóta málinu fyrir hönd jarðarbúa til hins hæsta, konungs konunga. <ref>Enok 9:1–14.</ref>
-Drottinn skipaði Rafael að binda Azazyel á höndum og fótum. Gabríel er sendur til að tortíma „hórdómsbörnunum“, afkomendum varðanna – með því að eggja þau til eigin tortímingar í gagnkvæmri slátrun. Mikael fékk svo heimild til að binda Samyaza og óguðlega afkomendur hans „í sjötíu ættliði undir jörðu, allt til dómsdags.“<ref>Enok 10:15. Ég tel að sjötíu kynslóðir séu löngu liðnar og að þetta sé tímabil dómfellingarinnar. Afkomendur varðanna eru óbundin og hafa verið leyst á jörðinni til að sálir ljóssins geti leitt þau til lokaprófunar.</ref> Og Guð sendi flóðið mikla til að þurrka út hina illu risa, börn varðanna.
+Drottinn skipaði Rafael að binda Azazyel á höndum og fótum. Gabríel er sendur til að tortíma „hóruungunum“, afkomendum varðanna – með því að eggja þá til sjálfstortímingar í gagnkvæmri slátrun. Mikael fékk svo heimild til að binda Samyaza og óguðlega afkomendur hans „í sjötíu ættliði undir jörðu, allt til dómsdags.“<ref>Enok 10:15. Ég tel að sjötíu kynslóðir séu löngu liðnar og að þetta sé tímabil dómfellingarinnar. Afkomendur varðanna eru óbundnir og hafa verið leystir á jörðinni svo að sálir ljóssins geti leitt þá til lokadóms.</ref> Og Guð sendi flóðið mikla til að þurrka út hina illu risa, börn varðanna.
 En á næstu kynslóðum (eftir að meginlandið [[Atlantis]] sökk) sneru risarnir aftur til að ásækja mannkynið. Sömuleiðis virðist sem að verðirnir muni hafa vald yfir manninum (á einhvern undarlegan óskilgreindan hátt) þar til [[endanlegur dómur]] þessara engla kemur sem höfundurinn gefur í skyn að sé löngu tímabært.