Beelsebúb
Beelsebúl eða Beelzebúl er stundum notað sem nafn á Satan eða djöflinum.
Á tímum Krists var almennt trúað af gyðingum að Beelsebúb væri leiðtogi djöfla. Farísearnir sökuðu Krist um að reka djöfla frá sjúkum með krafti Beelsebúbs, „höfðingja djöflanna.“[1] Talið er að nafnið Beelsebúb sé dregið af Baal-Sebúb, staðbundnum Filistea guði sem tilbeðinn var í Ekron (um 25 mílur vestur af Jerúsalem) sem getið er í II. Konungabók 1:3. Sumir fræðimenn halda að nafn Filista guðs gæti hafa verið Baal-Sebúl, „drottins hins háa bústaðar“ eða „drottins hins himneska híbýlis,“ en síðar breytt í hið niðrandi nafn „Beelsebúb“ sem merkir „flugnahöfðinginn".
In the writings of Valentinus, the second-century Gnostic, Beelzebub was called “lord of chaos.” The Jewish cabala refers to him as chief of the nine evil hierarchies of the underworld. In books on magic and demonology from the sixteenth and eighteenth centuries, he ranks among the five most powerful demons. In John Milton’s Paradise Lost, Satan calls him a “fallen Cherub” and he is depicted as one of the chief lords of Hell, next to Satan in power and crime.
Sanat Kumara sýnir að Beelsebúb var einn af englunum sem féllu undir áhrifum Lúsífers:
In the Great Rebellion against the Lord God Almighty and the hosts of his heavenly hierarchy, Lucifer seduced no small number of angelic bands led by his cohorts. Their names are mentioned in the Book of Enoch, and in other books of the Apocrypha, and in the codified scriptures of East and West. More notable are the names Satan, Beelzebub, Belial, Baal, etc.[2]
Sjá einnig
Heimildir
Pearls of Wisdom, 32. bindi, nr. 4.
- ↑ Matt. 12:22–27; Markús 3:22–30; Lúkas 11:14–26.
- ↑ Elizabeth Clare Prophet, The Opening of the Seventh Seal: Sanat Kumara on the Path of the Ruby Ray, ch. 33, p. 236..