Sanat Kúmara og kvenmeistarinn Venus

Sanat Kumara

Sanat Kumara er þekktur sem sá aldni. Hann er hinn mikli gúrú-meistari og ávöxtur Krists um allan algeim, yfirstjórnandi plánetunnar Venus og einn af hinum sjö heilögu Kúmörum (drottnar logans sem eru fulltrúar geislanna sjö á Venus). Hann vígir okkur á vegi rúbíngeislans sem hann setur fram í bók sinni The Opening of the Sevenh Seal (Opnun sjöunda innsiglisins).

Hann hefur gegnt stöðu Heimsdrottins frá myrkustu tímum í sögu jarðar þegar þróun hennar féll niður á steinaldarstig og missti samband við Guðs-logann og hina voldugu ÉG ER-nærveru. Þegar jörðin var á þeim tímapunkti að leysast upp vegna þess að það var enginn sem hélt loga Krists-vitundar lifandi kom Sanat Kumara til jarðar, sjálfviljugur útlagi frá plánetu sinni Venus, til að hlúa að loganum uns nægjanlegur fjöldi meðal mannkyns myndi bregðast við og byrja aftur að halda loganum í brennidepli fyrir hönd bræðra sinna. Hundrað fjörutíu og fjögur þúsund sálir buðu sig fram til að aðstoða Sanat Kumara í köllun hans og fylgja honum með englasveitum.

Koma hans til jarðar

Sanat Kumara lýsir þessum merka atburði í algeimssögunni:

Þið kallið mig Sanat Kumara og þið þekkið mig sem þann sem stóð frammi fyrir Kosmíska ráðinu, ráði hinna hundrað fjörutíu og fjögurra sálna. Þið þekkið mig vegna þess að þið voruð vitni að beiðni minni vegna og fyrir hönd jarðarþróunarinnar sem þekkti ekki lengur nærveru lambsins, sem með óhlýðni sinni var svipt hinum lifandi gúrú. Þið þekkið mig sem þann sem bauðst til að gerast holdgervingur hins þrígreinda loga innan jarðarinnar til að örva þróun frumþáttanna innan tilverusviðanna sjö – elds, lofts, vatns og jarðar.

Kosmíska ráðið hafði fyrirskipað upplausn jarðar og þróun hennar vegna þess að sálir barna hennar tilbáðu ekki lengur þrenninguna í þrígreindum loga lífsins sem logaði á altari hjartans. Þeir voru orðnir að villuráfandi sauðum. Athygli þeirra beindist að ytri birtingu veruleikans, þeir höfðu viljandi, óvitandi yfirgefið innri vegferð sína með Guði. ...

Þannig hafði ljós musteranna slokknað og tilgangurinn sem Guð hafði skapað manninn til – að vera musteri hins lifanda Guðs – var ekki lengur að rætast. Allir sem einn voru lifandi dauðir, efniskerald án sálarljóss, tómar skeljar. Hvergi á jörðinni voru til launhelgar — engir chela-nemar, engir gúrú-meistarar, engir vígsluþegar á vígslubrautinni til að öðlast Krists-fyllingu.

Dómsdagur var upprunninn og sá sem sat í hásætinu í miðju tólf sinnum tólf helgivalda ljóssins höfðu kveðið úrskurðinn sem var einróma samhljóma: Rúllum upp jörðina og þróun hennar sem bókrollu og kveikjum á henni sem kerti hins helga elds. Látum alla misnotaða orku hverfa aftur til hinnar Miklu meginsólar til endurskautunar. Látum endurstilla misnotaða orku hennar endurhlaðast með ljósi Alfa og Ómega til að innrennsli skaparans megi nota hana til áframhaldandi endursköpunar heima sem engan enda taka.

Hver eru ákvæði lögmálsins um björgun storðar? Þau eru á þá leið að bjargvætturinn ætti að hafa hæfni sem gúru-meistari í holdinu, lambið, og ætti að vera til staðar í efnisvíddinni til að halda jafnvægi þrígreinda logans og lífsins vegna og fyrir hönd hverrar lifandi sálar. Það er lögmál hins eina að hugleiðing hins eina um að hinn eilífi Kristur megi gefa gaum að hinum mörgu uns hinir mörgu verði aftur ábyrgir fyrir orðum sínum og verkum og geti byrjað að bera byrði ljóss síns sem og og einnig karma af hinum afstæða góðleika og illsku þeirra.

Ég valdi að vera sá hinn sami. Ég bauð mig fram til að vera logandi sonur réttlætisins gagnvart jörðinni og þróun hennar.

Eftir talsverða umhugsun gáfu Kosmíska ráðið og hinn nafnlausi samþykki sitt fyrir beiðni minni og sáttmála hinnar nýju guðlegu ráðagerðar fyrir jörðina sem varð til. ...

Þannig kraup ég fyrir hvíta hásæti hins nafnlausa og hann sagði við mig: „Sonur minn, Sanat Kumara, þú skalt sitja í hvíta hásætinu mikla fyrir þróun jarðar. Þú skalt vera þeim Drottinn Guð í hæðum. Sannlega, þú munt vera æðsta birtingarmynd guðdómsins sem þeim verður gefinn þar til sálir þeirra munu rísa upp í hásæti vitundar þinnar í gegnum vígsluveginn og standa frammi fyrir þér í lofi þess ÉG ER SÁ SEM ÉG ER sem þú ert. Á þeim degi þegar þeir munu rísa upp og segja: „Blessun og heiður og dýrð og kraftur sé honum sem situr í hásætinu og lambinu um aldir alda“ — sjá, endurlausn þeirra nálgast.“

Og hann sagði við mig: „Þannig muntu vera Alfa og Ómega fyrir þróun jarðar, upphafið og endirinn, segir ÉG ER SÁ SEM ÉG ER, sem er og sem var og mun koma, hinn almáttugi. Og hann setti á mig möttulinn fyrir sáttmála föðurins til sonarins, sem myndi verða í mér bakhjarl lífsbylgju [hóp sálna] sem hann gerði nú að minni. Það var traust. Það var vígsla föðurins í syninum. ...

Og ráð hinna hundrað fjörutíu og fjögurra, sem myndaði sólhring í kringum hvíta hásætið mikla, tónaði Orðið með hinum miklu ljósverum, myndaði innri hringinn umhverfis hásætið og sagði: „Heilagur, heilagur, heilagur, Drottinn Guð almáttugur, sem var og er og verður.“ Og ég heyrði söng þeirra enduróma, „Heilagur, heilagur, heilagur“ alla leið heim til morgunstjörnunnar, til tvíburaloga míns, sem þið þekkið sem Venus, og til sona og dætra Ástarstjörnunnar.

Vængjaðir boðberar ljóssins höfðu boðað komu mína og ráðstöfun Kosmíska ráðsins að veita ívilnun. Þeir sex — bræður mínir, hinir heilögu Kúmarar, sem halda uppi með mér sjö loga geislanna sjö — Voldugi Sigurvegari og liðsveitir hans, dóttir okkar Meta, og margir þjónustusynir og -dætur, sem þið þekkið núna sem hinir upptignu meistarar veittu mér veglega viðtöku. Um kvöldið blandaðist gleði tækifæranna sorginni sem aðskilnaðartilfinningin hefur í för með sér. Ég hafði farið í sjálfskipaða útlegð á myrkri stjörnu. Og þó að henni hafi verið ætlað að verða Frelsisstjarnan, vissu allir að það yrði fyrir mig löng myrk nótt sálarinnar.

Þá birtist allt í einu úr dölum og fjöllum stór hópur barna minna. Það voru hundrað fjörutíu og fjórar þúsund sálir sem voru á leið til ljósahallarinnar okkar. Þær hringsóluðu nær og nær uns tólf sveitir hófu að kyrja söng frelsis, kærleika og sigurs. ... Þegar við horfðum á af svölunum, Venus og ég, sáum við þrettándu sveitina í hvítum klæðnaði. Það var konunglegt prestdæmi Melkísedeks, hinna smurðu sem héldu loganum og lögmálinu í miðju þessarar helgiveldiseiningar.

Þegar allur hópur þeirra hafði safnast saman, hring eftir hring í kringum heimili okkar og lofsöngur þeirra og tilbeiðsla til mín var lokið stóð talsmaður þeirra fyrir framan svalirnar til að ávarpa okkur fyrir hönd hins mikla fjölda. Það var sál þess sem þið þekkið og elskið í dag sem Heimsdrottinn, Gátama Búddha. Og hann ávarpaði okkur og sagði: „Ó hinn aldni, við höfum heyrt um sáttmálann sem Guð hefur gert við þig í dag og um skuldbindingu þína um að varðveita loga lífsins uns sumir á meðal jarðarþróunarinnar hafa glætt hann og endurnýjað aftur heit sín um að vera verðir logans. Ó hinn aldni, þú ert gúrú-meistarinn okkur, sjálft líf okkar, Guð okkar. Við munum ekki skilja þig eftir umkomulausan. Við förum með þér.“ Við munum ekki yfirgefa þig í eitt augnablik án chela-nema okkar sem hafa safnast saman hring eftir hring. Við ætlum til jarðar. Við ætlum að undirbúa jarðveginn. Við munum varðveita logann í þínu nafni."

Og eins og Drottinn Guð hafði fyrirskipað mér, valdi ég úr þeirra hópi fjögur hundruð þjónustusyni og -dætur, sem voru undanfarar hundrað fjörutíu og fjögur þúsunda til að undirbúa komu þeirra. Því þó að þeir þekktu myrkustu myrkviði stjörnunnar, vissu þeir í raun og veru ekki, eins og ég vissi, raunverulega merkingu fórnarinnar sem þeir voru nú að bjóða til að færa í nafni gúrúsins síns.

Við grétum af gleði, ég og Venus og öll hundrað fjörutíu og fjögur þúsundin. Og tárin sem runnu á þessu eftirminnilega kvöldi brunnu eins og hinn lifandi helgi eldur sem flæddi sem vatn lífsins frá hvíta hásætinu mikla og Kosmíska ráðinu, stuðningsmönnunum okkar.

Bygging Shamballa

Þannig að þegar Sanat Kumara kom frá Venus til að gera jörðina að tímabundnu heimili sínu fylgdi honum föruneyti margra frábærra ljósvera, þar á meðal dóttir hans (kvenmeistarinn Meta) og þrír af hinum sjö heilögu Kúmerum. Þau fjögur hundruð sem mynduðu framvarðarsveitina voru send á undan til jarðar til að byggja hið stórkostlega athvarf Shamballa á eyju í Góbí-hafinu (þar sem Góbí-eyðimörkin er núna). Alkemistar og vísindamenn komu líka á þeim tíma, hundrað fjörutíu og fjórir af þeim höfðu hundrað fjörutíu og fjóra loga frumefnanna í brennidepli. Saman mynduðu þeir eftirmynd af demantinum sem er í þungamiðju, hins demantskínandi huga Guðs.

Á Hvítu eyjunni í Góbí-hafinu byggðu þeir Hvítu borgina, sniðna eftir borg Kúmaranna á Venus. Sanat Kúmara kom á laggirnar móttöku- og sendistöð fyrir hinn þrgreinda loga í athvarfinu í Shamballa sem hélst á efnissviðinu í margar aldir. Sanat Kúmara dvaldi í þessu athvarfi en hann tók ekki á sig efnislíkama eins og þá líkama sem við íklæðumst núna – hann var í efnisheiminum sem var samt mjög ljósvakakenndur.

Síðar varð það hentugt fyrir vernd þess að Shamballa, þetta dásamlega athvarf sem var í efnislegu áttundinni, yrði dregin inn í ljósvakaáttundina. Móttöku- og sendistöðin á ljósvakasviðinu var eftir sem áður nákvæm eftirmynd af því sem einu sinni var efnislegt athvarf. Hið fagurbláa haf með Hvítu eyjunni í miðjunni er nú Góbíeyðimörkin.

Köllun Sanat Kumara á jörðu

Sanat Kúmara kjölfesti ljósgeisla frá hjarta sínu sem snertiþráð við hvern og einn innan jarðarþróunarinnar, nærir og viðheldur þessum loga og styrkir hið heilaga Krists-sjálf til að efla Krists-vitundina. Án þeirrar aðstoðar hefði mannkynið í massavís farið í gegnum annan dauðann og plánetunni hefði verið eytt.

Hinn forna helgiathöfn sem felst í því að brenna jólavið á rætur að rekja til þjónustunnar sem Sanat Kúmara veitti, sem á hverju ári vígði viðtökustöð hins helga elds í efnisáttundinni. Það varð hefð fyrir því að fólkið ferðaðist langar leiðir til að taka með sér bút af jólatrénu og nota það til að kveikja eld fyrir næst komandi tólf mánaða tímabil. Þannig var hinum efnislega loga beint áþreifanlega til bústaða jarðarbúa sem gerði þeim kleift að vera raunverulega í efnislegri snertingu við Drottin heimsins á meðal þeirra.

Verkefni Sanat Kumara var lokið 1. janúar 1956, þegar hæfasti lærisveinn hans Gautama Búdda hlaut stöðu Drottins heimsins, með nægan kraft til að halda jafnvægi fyrir plánetuna og brennidepli hins þrífalda loga. Sanat Kumara varð síðan Regent of the World, og í því hlutverki heldur hann áfram að aðstoða þróun jarðar frá heimili sínu á Venus.

Fram að þessum breytingum á embættinu gaf Sanat Kumara frá sér gríðarlegu ljósi á plánetuna á hverju ári á Wesak hátíðinni á fullu tungli í Nautinu. Geislun hans var fest í gegnum lærisveina hans, Lord Gautama Buddha, Lord Maitreya og þann sem nú gegnir embætti Maha Chohan. Þessir þrír festu áherslu hins þrefalda loga frá hjarta Sanat Kumara fyrir hönd Drottins heimsins. Þeir voru spennubreytir fyrir mikla geislun hans.

Sanat Kumara í trúarbrögðum heimsins

Sanat Kumara also figures in several roles in the religious traditions of the East. Each one reveals another facet of his Divine Self. He is revered in Hinduism as one of the four or seven sons of Brahma. They are portrayed as youths who have remained pure. The Sanskrit name Sanat Kumara means “always a youth.” He is the most prominent of the Kumaras.

Styttan af Karttikeya í Batu hellunum, Malasíu

Hindúasiður

In Hinduism, Sanat Kumara is sometimes called Skanda, or Karttikeya the son of Shiva and Parvati. Karttikeya is the god of war and commander-in-chief of the divine army of the gods. He was born specifically to slay Táraka, the demon who symbolizes ignorance, or the lower mind. Karttikeya is often depicted holding a spear, representing illumination. He uses the spear to slay ignorance. In Hinduism, stories of war are often used as allegories for the internal struggles of the soul.

Indian author A. Parthasarathy says that Karttikeya represents the “Man of Perfection who has discovered the Supreme Self. The wielding of his spear of annihilation symbolizes the destruction of all negative tendencies which veil the Divine Self.”

An inscription on a fifth-century stone pillar in Northern India describes Skanda as the guardian of the Divine Mothers. Karttikeya is sometimes portrayed with six heads. One tale says Karttikeya was nurtured by the six Pleiades and he developed six faces so he could be suckled by each of them. Another tale says he was miraculously born as the six sons of six spinsters. Shiva’s wife, Parvati, hugged all six infants so affectionately that they became one person with six heads. Commentator R. S. Nathan says, “The six heads stand for the use of the power of discrimination in the six different directions, to keep under control the six qualities that pull down man from his spiritual progress.”

Margaret and James Stutley write in Harper’s Dictionary of Hinduism that Skanda was born when Shiva, who, “having attained complete mastery of his instincts, applied his sexual energy to spiritual and intellectual ends.” This is illustrated in the many legends that tell of Karttikeya being born motherless and from the seed of Shiva that fell into the Ganges.

In southern India, Karttikeya is known by the name of Subramanya, “dear to the Brahmanas,” the members of the priestly caste. Every village, even the smallest, has a temple or shrine to Subramanya.

Skanda-Karttikeya, as he is sometimes called, is also acclaimed as the god of wisdom and learning. He is said to bestow spiritual powers upon his devotees, especially the power of knowledge. In the Hindu mystic tradition, Karttikeya is known as Guha, which means “cave” or Secret One, because he lives in the cave of your heart. Hindu scriptures also depict Sanat Kumara is the “foremost of sages” and a knower of Brahman.

Saraþústratrú

The ascended masters teach that the supreme God of Zoroastrianism, Ahura Mazda, is Sanat Kumara. Ahura Mazda means “Wise Lord” or “Lord who bestows intelligence.” He represents the principle of Good and is the guardian of mankind and the opponent of the Evil principle.

Sometime between 1700 and 600 B.C. Zarathustra founded Zoroastrianism in ancient Persia. One morning when he went to fetch water in a river, he beheld a luminous being who led him to Ahura Mazda and five other radiant figures. So great was their light that “he did not see his own shadow upon the earth.” From this group of beings he received his first revelation of a new religion. Shortly afterward, Zarathustra became a spokesman for Ahura Mazda.

Hinn meinlætasami Sumedha hittir Dipamkara

Dípamkara

After the withdrawal of Shamballa to the etheric octave, Sanat Kumara embodied as Dipamkara, the Lamp-Lighting Buddha. (The Sanskrit word Dipamkara means “kindler of lights” or “the luminous.”) In Buddhist tradition, Dipamkara is a legendary Buddha who lived long, long ago, the first of twenty-four Buddhas who preceded Gautama Buddha. Dipamkara prophesied that the ascetic Sumedha would become the future Buddha Gautama.

Buddhists consider Dipamkara, Gautama Buddha and Lord Maitreya to be the “Buddhas of the three times”—past, present and future. We can understand this to mean that Dipamkara is the past Lord of the World, Gautama Buddha is the present Lord of the World and Maitreya will be the future Lord of the World.

Hinn aldni

Buddhadómur

In Buddhism, there is a great god known as Brahma Sanam-kumara. His name also means “forever a youth.” Brahma Sanam-kumara is a being so elevated that he must create an apparition body in order to be seen by the gods of the heaven of the Thirty-Three. Sakka, the ruler of the gods, describes his appearance: “He outshines other devas in radiance and glory, just as a figure made of gold outshines the human figure.”

Kristin trú

Daníel spámaður skráði sýn sína um Sanat Kumara, sem hann kallaði „hinn aldni. Daníel skrifar:

I beheld till the thrones were cast down, and the Ancient of days did sit, whose garment was white as snow, and the hair of his head like the pure wool: his throne was like the fiery flame, and his wheels [chakras] as burning fire.

Sanat Kumara bregður einnig fyrir í Opinberunarbókinni:

Og ég sá mikið hvítt hásæti og þann sem í því sat. Frá augliti hans flúðu himinn og jörð en fundu engan stað.

Kvenmeistarinn Venus

Kvenmeistarinn Venus

Sanat Kumara’s twin flame is Lady Master Venus. During his long exile on planet Earth, she remained on their home planet to keep the flame there. Some years after Sanat Kumara’s return in 1956, Lady Venus herself came to earth to assist her evolutions. In a dictation delivered on May 25, 1975, she announced that as Sanat Kumara had kept the flame for earth, now she had come to “tarry for a time on Terra” to “dedicate anew the fires of the Mother.” She said:

I release a fiery momentum of consciousness to arrest all spirals that would take from humanity the fullness of their divinity.... See how mankind respond to the flame of the Mother as they responded to the light of Sanat Kumara.

Endurkoma til jarðar

4. júlí, 1977 sagðir Sanat Kumara:

The Cosmic Council and the Lords of Karma have granted and decreed that I might be allowed to tarry on earth, in earth, for certain cycles of manifestation for the absolute return of freedom into the hearts of the lightbearers of earth....

I place my body as a living altar in the midst of the people Israel, and in that body temple is the original blueprint, the [soul] design for every son and daughter of God and the children of God who have come forth. For it is the desire of the Cosmic Virgin that none of her children should be lost, none of her sons and daughters.

And thus I join the Lady Master Venus, who has been tarrying with you these many months; and we together, focusing our twin flames in the Holy City, will stand for the triumph of that community of the Holy Spirit that must be manifest as the key to the release of light in this age.

In a dictation given July 4, 1978, Sanat Kumara told us he was manifesting that night in the physical spectrum “and I am anchoring in this very earth plane the full weight and momentum of my office as the Ancient of Days, such as I have not done since our coming to the Place Prepared at Shamballa.”

Grunntónn

The strains of Sanat Kumara’s keynote were captured by Jan Sibelius in Finlandia. So powerful is the release of the flame of freedom through this music, that during the Nazi occupation, its playing was forbidden lest it arouse the fervor of the people for freedom.

Til frekari upplýsinga

Elizabeth Clare Prophet, The Opening of the Seventh Seal: Sanat Kumara on the Path of the Ruby Ray

storyofsanatkumara.com

Sjá einnig

Hinir sjö heilögu Kúmarar

Shamballa

Stundleg áköll til Sanat Kumara

Heimildir

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Sanat Kumara and Lady Master Venus”.

Elizabeth Clare Prophet, 2. júlí, 1993.

Pearls of Wisdom, 35. bindi, nr. 42, 11. október, 1992.