Silfurþráðurinn

Ljósflæðið milli anda hins lifandi Guðs og sálar ykkar er um silfurþráðinn. Það er ljósþráðurinn og tengiliðurinn, ekki aðeins við Guð heldur einnig við allar sálir sem eru uppstignar í hvíta ljósinu og mynda Stóra hvíta bræðralagið. (Hugtökin ----silfurstrengurinn og kristalstrengurinn eru samheiti og lýsa skynjun manna á „naflastreng“ sálarinnar, sem er bundinn við og andinn nærir.)

Silfurþráðurinn á uppruna sinn í guðdómnum í Hinni miklu meginsól. Þið getið séð hann fyrir ykkur sem ljósrönd sem stígur niður óendanleikann til hinnar voldugu ÉG ER-nærveru ykkar, fer í gegnum Krists-sjálf ykkar til að næra sál ykkar og hina fjóra lægri líkama. Allir sem eru af Guði hafa þennan stórkostlega „kristalþráð“ sem tengir öll svið veru hans — hjarta til hjarta — við sólina. Þetta er það sem Jóhannes sá sem lífsins fljót.

Jarðtenging við líkamann

Silfursþráðurinn fer inn í fjóra lægri hluta líkamans í gegnum höfuðið; hægt er að sjá tif hans líkamlega með því að fylgjast með mjúka blettinum á höfði barnsins. Þegar silfurþráðurinn hefur náð stöðugleika í öndun og hjartslætti við fæðingu, og þrígreindi loginn kviknar aftur í leynihólfi hjartans og barnið fer að „styrkjast í anda“, byrjar mjúki bletturinn að lokast. Þegar barnið er um tveggja ára gamalt er hann ekki lengur sýnilegur.

Í móðurkviði heldur hjartaloginn og kristalstrengurinn móðurinnar lífi í barninu. Sú stund þegar naflastrengurinn er klipptur – þegar heilagur andi hefur blásið lífsanda í formið – er táknræn stund (og stundum raunveruleg stund, allt eftir réttri tímasetningu klippingarinnar) þegar silfurþráður barnsins stígur niður frá hinni ástkæru ÉG ER-nærveru. Fyrsta grát eða hljóð barnsins er oft vísbending um skyndilega greiningu þess loganum sem sprettur upp í hjartanu, um helgan andardrátt sem fyllir lungun og um líkamskenndir sem nú eru orðnar sterkar.

Fráhvarf kristalþráðsins við dauðann

Skyggnir menn á 19. öld greindu frá því að hafa staðið yfir deyjandi fólki og horft á silfurþráðurinn losna. Andlega þroskaðir miðlar sem stóðu við dánarbeð sálna sáu að eitthvað silfurlitað virtist losna frá líkama þeirra og svífa upp í loftið. Þeir lýstu því sem fallegum silfurborða sem þeir gátu séð með innri sjón sinni.

Raunveruleg dánarorsök er að þessi silfurþráður er skorinn (guðlegur verknaður), sem veldur því að þrígreindur loginn „slokknar“ í efnislíkamanum. Og þetta er nákvæm og sönn merking Prédikarans 12:6–7, þar sem segir: „ ... áður en silfurþráðurinn slitnar og gullskálin brotnar og skjólan mölvast við lindina og hjólið brotnar við brunninn [myndlíking fyrir samdrátt silfurstrengsins og samtímis afturköllun þrígreinda logans — þ.e. „brot“ hjartans, uppgjöf lífsandans og með honum sálarinnar og upptaka ljóssins frá orkustöðvunum — „hjólunum“]. Og moldin hverfur aftur til jarðarinnar þar sem hún áður var og andinn til Guðs sem gaf hann.“

Þegar silfurþráðurinn og þrígreindi loginn hverfa frá lægri starfstækjunum, hættir efnishjartað að slá og lífskrafturinn og andardrátturinn sem lífguðu formið snúa aftur til hjarta Krists-sjálfsins og ljósvakasviðsins. Ljóssálin rís einnig upp – með uppsöfnuðu ljósi orkustöðvanna sem hafa verið ofin í brúðkaupsklæðin – til ljósvakasviðsins þar sem hún dvelur „klædd“ í ljósvakahjúpinn uns hún endurfæðist á ný þegar lægri starfstækin þrjú eru endursegulmögnuð samkvæmt innra forsniðinu á meðgöngu í móðurkviði.

Minnkun kristalstrengsins

Á fyrri öldum var þessi silfurþráður jafnstór í þvermál og ljósrör og orkustraumurinn frá nærveru ykkar var stórkostlegur. Menn lifðu frá átta til níu hundruð ára aldrurs. vegna þess að þessi lífsnauðsynlega demba, sem líkja má við Níagarafossana, hellti lífinu og kjarna lífsins í efnsform þeirra. Það hélt ófullkomleika frá. Það hélt sjúkdómum frá. Það viðhélt sambandi sálar þeirra við Guð.

Þá fór mannkynið að misnota lögmálið. Og því, með guðlegum fyrirmælum sem endurspeglast í tilskipun Karmíska ráðsins, sem sett var fram til að koma í veg fyrir að mannkynið misnotaði sífellt meira af krafti Guðs (því við erum öll ábyrg fyrir því hversu mikla orku við notum eða misnotum), afnam Guð þetta mikla flæði og minnkaði silfurþráðinn í núverandi stærð.

Hinn Guðdómlegi mikli stjórnandi útskýrir þennan atburð:

Some of the students are aware that when it became necessary to restrict mankind because of his viciousness and bestiality, the Lords of Karma did cut the allotment of cosmic energy for many lifestreams upon the planet until the stream of Life flowing into the body of man at the top of the head (which had once been the size of the tube of light) became a very narrow cord of silvery light-substance through which a relatively minute portion of energy could flow.

Because there is a relationship between the apportioned size of the lifestream, or silver cord, and the spectrum of consciousness upon which man’s awareness vibrates, the reduction in the actual size of the cord caused a corresponding decrease in the number of years of the allotted life span of mankind as well as a gradual shrinking of the spectrum of consciousness.

You will recall that in the days of Methuselah men did live to be many hundreds of years old. Then the shrinking of the rate of descending energy was reflected in a shrinking of the life span, together with the aforementioned spectrum of consciousness.

In a practical manner, this meant that the vibratory peaks of happiness which could be experienced by man and those of consciousness and of awareness were also diminished. And while, through the power of various spiritual exercises, mankind have been able to expand their consciousness, the physical vessel of man and his brain structure have continually impeded the flow of the vital essences because of the shrinking of the cup of consciousness.

See also

Chart of Your Divine Self

Sources

Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Lost Teachings on Your Higher Self.