Smástirnabeltið
Smástirnabeltið milli Mars og Júpíters er það sem eftir er af reikistjörnunni Maldek, sem eyðilagðist þegar lífsbylgjur hennar háðu stríð sem endaði með kjarnorkueyðingu.
Johann Titius spáði fyrir um tilvist reikistjörnu milli Mars og Júpíter. Þýski stjörnufræðingur Johann Bode ítrekaði þessa vitneskju árið 1772 sem hann byggði á tölulegri framvindu fjarlægðarinnar á milli þá þekktra reikistjarna frá sólinni. Eftir að Úranus uppgötvaðist árið 1781, þar sem staðsetning hans var í samræmi við lögmál Bodes, hófu stjörnufræðingar að leita að týndu reikistjörnunni og fundu í staðinn smástirnabeltið. Um 95% af þeim þúsundum smástirna, eða smá reikistjarna eins og þær eru kallaðar, sem síðan hafa fundist í sólkerfinu okkar eru hluti af þessu aðal smástirnabelti milli Mars og Júpíters.
Guð Tabor sagði um þetta smástirnabelti:
Í smástirnabeltinu í sólkerfinu, sem er staðsett milli Mars og Júpíters, snúast segulmagnaðir molar af fornreikistjörnunni Maldek, minnismerki um sviksemi hinna eftirbátanna og afneitun þeirra á krafti skapandi anda hreinnar verur.[1]
Hópur smástirna nær sólinni er minnisvarði og leifar hinnar eyðilögðu reikistjörnu Hedrons, sem var yfirþyrmd af svalli lífsbylgna sinna sem, þegar þær endurfæddust á jörðinni, urðu þekkt fyrir nautnahyggju sína.
Stjörnufræðingar hafa einnig uppgötvað hóp smástirna sem á mjög sporöskjulaga brautum sínum eru stundum á milli innri reikistjarnanna (Merkúrs, Venus, Jarðarinnar og Mars) sem eru nær sólinni en hinar ytri reikstjörnurnar. Vísindamenn hafa enn miklar vangaveltur um uppruna þessara minni reikistjarna; tvær helstu tilgáturnar eru að smástirni séu annað hvort brot af reikistjörnu sem sprakk eða eyðilagðist, eða að þau séu agnir sem aldrei þéttust saman til að mynda reikistjörnu.
Sjá einnig
Heimildir
Archangel Gabriel, Mysteries of the Holy Grail, bls. 322.
- ↑ God Tabor, “The Earth Is the Lord’s, and the Fullness Thereof” (Guð Tabor, „Jörðin er Drottins og fylling hennar“), Pearls of Wisdom, 14. bindi, nr. 15, 11. apríl 1971.