Lakshmí
Guðdómlega móðirin í birtingarmynd sinni sem „Lakshmí“ er shakti Vishnú. Lakshmí er þekkt í eldri austurlenskum textum sem Sri, sem þýðir „prýði“, „fegurð“, „velmegun“, „auður“.
Vishnú gegnir stöðu viðhaldarans í hindúaþrenningunni. Viðhaldarinn hefur hliðstæða merkingu og sonurinn í hinni vestrænu þrenningu. Sem sonurinn felur Vishnú í sér visku Krists í alheiminum. Hann er einnig meðalgöngumaður eða brú milli mennskrar vitundar og Brahmans, hins algilda veruleika.
Samkvæmt kenningum hindúasiðs hefur Vishnú endurholdgast níu sinnum, of þá sér í lagi sem Rama og Krishna. Lakshmí tók á sig mannsmynd til að vera maki hans í hverri holdgervingu hans. Holdgervingar Lakshmis voru meðal annars: Síta, hin trúfasta eiginkona Rama; kúrekastúlkan Radha, hin ástfólgna kona Krishna; og Rúkmíni, konungsdóttirin sem Krishna giftist síðar.
Sem viðhaldarinn varðveitir Vishnú hinni guðdómlegu hönnun sem upphugsuð var í loga viskunnar. Hann endurreisir alheiminn með alheilandi ljósi viskunnar. Lakshmí deilir hlutverki hans sem vaiðhaldari. Viska hennar birtist með blessun velmegunarinnar og framköllunar lífs í fyllstu gnægð. Hún ber nægtarhorn gæfunnar með „augngaldri“, töfrum hins alsjáandi auga ástvinar síns. Hún er holdgervingur guðdómlegrar hluttekningar og ber fram bænarefni okkar frammi fyrir maka sínum. Hún er meðalgangari miðlarans!
Lakshmí er lýst sem „geislandi gulli“ og „dýrlegri eins og tunglið“. Sagt er að hún „skíni eins og sólin“ og „ljómi sem eldbjarmi“.... Hvað sem þér er hjartkært getur Lakshmí margfaldað milljón sinnum, [sem hún kennir öðrum], því eina hugmynd er hægt að endurskapa endalaust. Lakshmí kennir okkur einnig að ná tökum á karmískum hringrásum hinnar kosmísku klukku.
Í upphafi veslunarársins á Indlandi biðja hindúar Lakshmí sérstakrar bænir um árangur í viðskiptum. Hún er dýrkuð á hverju heimili við öll mikilvæg tilefni. En Lakshmí hefur dýpri, dulræna merkingu þar sem hún er tengd ódauðleika og kjarna lífsins. Í hindúatrú var hún sköpuð þegar guðir og djöflar strokkuðu frumhaf sem gert var úr mjólk. Markmið þeirra var að framleiða ódáinsdrykk ódauðleikans. Samhliða elixírnum sköpuðu þeir einnig gyðjuna Lakshmí. Lakshmí er talin vera sú sem persónugerir konungsvald og miðlar því til konunga. Hún er oft sýnd með lótusblóm og fíl. Lótusblómið táknar hreinleika og andlegan kraft; fíllinn konunglegt vald. Lakshmí sameinar því konunglegan kraft hofgyðjunnar.
Gyðjan Lakshmí er ímynd hinnar guðdómlegu móður. Í hlutverki sínu sem eiginkona Vishnú, annarrar persónu þrenningarinnar, er hún mjög mikilvægur þáttur hjúskaparvígslu sálar þinnar við hið heilaga Krists-sjálf. Þegar maður giftist og tengist þessu Krists-sjálfi verður maður konunglegur, í guðdómlegum skilningi þess orðs. Sérhvert okkar getur hlotið þessa „konunglegu“ vígslu þegar við höfum áunnið okkur náð hinnar örlátu Lakshmí. Hún endurreisir okkur í upprunalegt ástand einingar okkar við Guð.
Í einum tantrískum texta segir Lakshmí um sjálfa sig: „Eins og feitin sem heldur lampa logandi, smyr ég skilningarvit lífvera með mínum eigin vitundarsafa.“[1] Lakshmí veitir okkur nektar (goðadrykk) Guðs-vitundarinnar þegar við öðlumst velþóknun hennar. Vishnú er Krists-ljósið og Lakshmí veitir það ljós. Auðurinn sem hún færir er andlegur auður og aðgangur að himnaríki.
Kímstafur Lakshmís, eða bíja, er „Srím“. Mantra hennar er „Om Srim Lakshmye Namaha“.
Sjá einnig
Heimildir
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, sjá “Lakshmi.”
- ↑ David Kinsley, „The Goddesses’ Mirror: Visions of the Divine from East and West“ („Spegill gyðjanna: Sýnir hins guðdómlega úr austri og vestri“)(Albany N.Y.: University of New York Press, 1989), bls. 66.