Atlantis/pl: Difference between revisions

From TSL Encyclopedia
(Created page with "Atlantyda")
 
(Updating to match new version of source page)
Tags: Mobile edit Mobile web edit
 
(35 intermediate revisions by 3 users not shown)
Line 1: Line 1:
<languages />
<languages />
[[File:101612C.jpg|thumb|upright|alt=caption|Atlantis, by Auriel Bessemer]]
[[File:101612C.jpg|thumb|upright|alt=caption|Atlantyda, przez Auriela Bessemera]]


The island continent that existed where the Atlantic Ocean now is and that sank in cataclysm (the [[Flood of Noah]]) approximately 11,600 years ago as calculated by James Churchward. Vividly depicted by Plato; ‘seen’ and described by [[Edgar Cayce]] in his readings; recalled in scenes from Taylor Caldwell’s ''Romance of Atlantis''; scientifically explored and authenticated by the late German scientist Otto Muck, who fixed the time and date of her destruction (by an asteroid that plunged into the Bermuda Triangle with the force of 30,000 hydrogen bombs) at 8 p.m. June 5, 8498 <small>B</small>.<small>C</small>.!  
Kontynent wyspiarski, który istniał tam, gdzie obecnie znajduje się Ocean Atlantycki i który zatonął podczas kataklizmu ([[Special:MyLanguage/Flood of Noah|Potop Noego]]) około 11 600 lat temu, według obliczeń Jamesa Churchwarda. Żywo przedstawiony przez Platona; „widział” i opisał [[Special:MyLanguage/Edgar Cayce|Edgara Cayce'a]] w swoich czytaniach; przywołany w scenach z „Romansu Atlantydy” Taylora Caldwella; naukowo zbadany i potwierdzony przez nieżyjącego już niemieckiego naukowca Otto Mucka, który ustalił czas i datę jej zniszczenia (przez asteroidę, która z siłą 30 000 bomb wodorowych spadła do Trójkąta Bermudzkiego) o godzinie 20:00, 5 czerwca 8498.!  


== Accounts of Atlantis ==
<span id="Accounts_of_Atlantis"></span>
==Relacje z Atlantydy==


In his dialogues Timaeus and Critias, Plato recounts that on “the island of Atlantis there was a great and wonderful empire” that ruled Africa as far as Egypt, Europe as far as Italy, and “parts of the continent” (thought to be a reference to America, specifically Central America, Peru, and the Valley of the Mississippi). It has been postulated that Atlantis and the small islands to its east and west formed a continuous bridge of land from America to Europe and Africa.
W dialogach Timajos i Kritias Platon opowiada, że ​​na „wyspie Atlantydy istniało wielkie i wspaniałe imperium”, które rządziło Afryką aż po Egipt, Europą aż po Włochy i „częściami kontynentu” (uważane za odniesienie do Ameryki, w szczególności Ameryki Środkowej, Peru i Doliny Mississippi). Postulowano, że Atlantyda i małe wyspy na wschód i zachód od niej utworzyły ciągły pomost lądowy z Ameryki do Europy i Afryki.


W. Scott-Elliot’s ''Story of Atlantis'' presents the records of Atlantean civilization as revealed by clairvoyance. Scott-Elliot’s book is a compilation of the discoveries of a number of students who, according to Theosophist A. P. Sinnett, were “allowed access to some maps and other records ... from the remote periods concerned” to promote the success of their work. These maps, he says, had been physically preserved by those other than the races presently occupying Europe—presumably by the Adepts who tutored students of Theosophy, although Sinnett does not specify.  
„Historia Atlantydy” W. Scotta-Elliota przedstawia zapisy cywilizacji Atlantydy ujawnione przez jasnowidzenie. Książka Scotta-Elliota jest kompilacją odkryć wielu studentów, którym według teozofa A. P. Sinnetta „pozwolono na dostęp do niektórych map i innych zapisów… Mówi, że te mapy zostały fizycznie zachowane przez inne rasy niż rasy obecnie okupujące Europę - przypuszczalnie przez Adeptów, którzy uczyli studentów teozofii, chociaż Sinnett tego nie precyzuje.  


Scott-Elliot writes that the continent was destroyed in stages, with cataclysm occurring 800,000, 200,000 and 80,000 years ago, with the last remnant of Atlantis being the continent-island Poseidonis, located near the Azores, which in 9564 <small>B</small>.<small>C</small>. was submerged in a catastrophe referred to in many ancient writings, including those of Plato.
Scott-Elliot pisze, że kontynent był niszczony etapami, a kataklizm miał miejsce 800 000, 200 000 i 80 000 lat temu, a ostatnią pozostałością po Atlantydzie była wyspa-kontynent Posejdonis, położona w pobliżu Azorów, która w 9564 została zatopiona w katastrofie, o której mowa w wielu starożytnych pismach, w tym Platona.


== The golden age of Jesus on Atlantis ==
<span id="The_golden_age_of_Jesus_on_Atlantis"></span>
==Złoty wiek Jezusa na Atlantydzie ==


The ascended masters have revealed that [[Jesus]] reigned as emperor and high priest over a golden-age civilization on Atlantis that lasted two thousand years, from 34,550 <small>B</small>.<small>C</small>. until 32,550 <small>B</small>.<small>C</small>. This age was seventeen ages previous to our own, and it was under the sign of Cancer. Jesus was born in 33,050 <small>B</small>.<small>C</small>. and began his reign in 33,000 <small>B</small>.<small>C.</small> after the golden age had been in progress for over 1,500 years. His consort was his [[twin flame]], whom we know as the ascended lady master [[Magda]]. They ruled because they were the highest representatives of God in embodiment in that civilization. All the people of this civilization knew and accepted God’s will. Jesus and Magda did not have to impose any rules on the people because they were all in attunement with their Divine Source. 
Wniebowstąpieni mistrzowie ujawnili, że [[Special;MyLanguage/Jesus|Jezus]] panował jako cesarz i arcykapłan nad cywilizacją złotego wieku na Atlantydzie, która trwała dwa tysiące lat, od 34 550 do 32 550. Wiek ten był o siedemnaście wieków starszy od naszego i znajdował się pod znakiem Raka. Jezus urodził się w 33 050 i rozpoczął swoje panowanie w 33 000 po tym, jak złoty wiek trwał ponad 1500 lat. Jego małżonką była jego [[Special:MyLanguage/twin flame|bliźniaczy płomień]], którą znamy jako wniebowstąpioną mistrzynię [[Special:MyLanguage/Magda|Magda]]. Rządzili, ponieważ byli najwyższymi przedstawicielami Boga we wcieleniu w tej cywilizacji. Wszyscy ludzie tej cywilizacji znali i akceptowali wolę Bożą. Jezus i Magda nie musieli narzucać ludziom żadnych zasad, ponieważ wszyscy byli zestrojeni ze swoim Boskim Źródłem.   
However, after Jesus had reigned for 450 years, the seeds of corruption were sown by one called Xenos, who was chief counsellor to the emperor. Finally Xenos convinced the people to revolt against the government (personified in Jesus) because the government was supposedly not supporting them. Xenos took over as leader of the government. Jesus Christ, Magda and two million loyal subjects (20 percent of the people) went to the land that later was to become Suern—India including Arabia. Half of them made their ascension at that time; the other half have continued to evolve on earth until today.   


On Atlantis, the once golden-age civilization gradually descended into barbarism as the people, imperceptibly to themselves, grew dense and insensitive to life. Looting and anarchy prevailed to the point where even Xenos lost control. Over time the cities disappeared and crumbled. Barbarism reigned on Atlantis from 30,000 <small>B</small>.<small>C</small>. to 16,000 <small>B</small>.<small>C</small>., when the great civilization of Poseid arose.   
Jednak po 450 latach panowania Jezusa ziarno zepsucia zostało zasiane przez niejakiego Xenosa, który był głównym doradcą cesarza. W końcu Xenos przekonał ludzi do buntu przeciwko rządowi (uosobionemu w Jezusie), ponieważ rząd rzekomo ich nie wspierał. Xenos objął stanowisko przywódcy rządu. Jezus Chrystus, Magda i dwa miliony lojalnych poddanych (20 procent ludności) udały się do kraju, który później miał stać się Suern — do Indii z Arabią. Połowa z nich wstąpiła w tym czasie; druga połowa ewoluowała na Ziemi aż do dzisiaj.   


[[File:ELLIOT(1896) Atlantis, Map4.jpg|thumb|upright=1.2|alt=caption|W. Scott-Elliot’s map of Atlantis between 80,000 <small>B</small>.<small>C.</small> and its final sinking]]
Na Atlantydzie niegdyś złota cywilizacja stopniowo pogrążała się w barbarzyństwie, gdy ludzie, niezauważalnie dla siebie, gęstnieli i stawali się nieczuli na życie. Grabieże i anarchia zapanowały do ​​tego stopnia, że ​​nawet Xenos stracił kontrolę. Z biegiem czasu miasta znikały i rozpadały się. Barbarzyństwo panowało na Atlantydzie od 30 000 do 16 000, kiedy to powstała wielka cywilizacja Posejda.


== Later years of Atlantis ==
[[File:ELLIOT(1896) Atlantis, Map4.jpg|thumb|upright=1.2|alt=caption|Mapa Atlantydy sporządzona przez W. Scotta-Elliota między 80 000 a jej ostatecznym zatonięciem.]]


About 15,000 <small>B</small>.<small>C</small>., Jesus returned as the ruler, the Rai, of Atlantis. As described by [[Phylos the Tibetan]] in his book ''A Dweller on Two Planets'', this great Rai appeared in the Temple of the capital, Caiphul, and caused to spring up there the [[Maxin]], the Fire of [[Incal]]. This unfed flame burned on the altar of the temple for five thousand years. The Rai of the Maxin Light ruled for 434 days. He revised the laws and provided a legal code that governed Atlantis for thousands of years to come. 
<span id="Later_years_of_Atlantis"></span>
==Późniejsze lata Atlantydy==


After a long golden age, the civilization of Atlantis was corrupted by false priests, until “God saw that the wickedness of man was great in the earth, and that every imagination of the thoughts of his heart was only evil continually.”<ref>Gen. 6:5.</ref> The last remnant of Atlantis went down in the great cataclysm that is recorded in the Bible as the Flood of Noah.  
Około 15 000 Jezus powrócił jako władca Atlantydy, Rai. Jak opisał [[Special/MyLanguage/Phylos the Tibetan|Phylos Tybetańczyk]] w swojej książce „Mieszkaniec dwóch planet”, ten wielki Rai pojawił się w świątyni stolicy, Kaiphul, i spowodował, że wyrósł tam [[Special:MyLanguage/Maxin|Maxin]], Ogień [[Special:MyLanguage/Incal|Inkal]]. Ten nienasycony płomień płonął na ołtarzu świątyni przez pięć tysięcy lat. Rai Światła Maxin panował przez 434 dni. Zrewidował prawa i stworzył kodeks prawny, który rządził Atlantydą przez tysiące lat.


== For more information ==
Po długim złotym wieku cywilizacja Atlantydy została zepsuta przez fałszywych kapłanów, aż „Bóg widział, że niegodziwość człowieka była wielka na ziemi i że wszelkie wyobrażenia myśli jego serca były ustawicznie złe”.<ref> gen. 6:5.</ref> Ostatnia pozostałość Atlantydy upadła podczas wielkiego kataklizmu, który jest opisany w Biblii jako Potop Noego


H. P. Blavatsky, ''The Secret Doctrine'' (London: Theosophical Publishing Co., 1888), Vol. II, see index for the many references to and descriptions of Atlantis.
<span id="For_more_information"></span>
==Więcej informacji==


Edgar Cayce, ''Atlantis'' (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).
HP Bławatska, „Tajemna doktryna” (Londyn: Theosophical Publishing Co., 1888), tom. II, zob. indeks zawierający wiele odniesień i opisów Atlantydy.


W. Scott-Elliot, ''Legends of Atlantis and Lost Lemuria'' (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), pp. 3–89.
Edgar Cayce, „Atlantyda” (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).


Phylos the Tibetan, ''A Dweller on Two Planets'' (Borden, 1952).
W. Scott-Elliot, „Legends of Atlantis and Lost Lemuria” (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), s. 3–89.


James Churchward, ''The Lost Continent of Mu'' (1931; reprint, New York: Paperback Library Edition, 1968), p. 226.  
Tybetańczyk Phylos, „Mieszkaniec dwóch planet” (Borden, 1952).


Otto Muck, ''The Secret of Atlantis'' (New York: Pocket Books, 1979).  
James Churchward, „Zaginiony kontynent Mu” (1931; przedruk, New York: Paperback Library Edition, 1968), s. 226.
 
Otto Muck, „Tajemnica Atlantydy” (New York: Pocket Books, 1979).  


Ignatius Donnelly, ''Atlantis: The Antediluvian World'' (New York: Dover Publications, 1976), pp. 11, 23, 173, 473.  
Ignatius Donnelly, ''Atlantis: The Antediluvian World'' (New York: Dover Publications, 1976), pp. 11, 23, 173, 473.  


Lectures on Atlantis delivered by Elizabeth Clare Prophet, based on the teachings of the ascended masters and ''A Dweller on Two Planets'', by Phylos the Tibetan, are available from [https://www.AscendedMasterLibrary.org www.AscendedMasterLibrary.org].  
Wykłady na temat Atlantydy wygłoszone przez Elizabeth Clare Prophet, oparte na naukach wniebowstąpionych mistrzów oraz „Mieszkaniec dwóch planet” Tybetańczyka Phylosa, są dostępne na stronie [https://www.AscendedMasterLibrary.org www.AscendedMasterLibrary.org].  
 
== Sources ==


{{SGA}}.
<span id="Sources"></span>
== Materiały źródłowe ==


{{LSR}}.
{{SGA-pl}}


{{MTR}}.
{{LSR-pl}}.


[[Category:Golden ages]]
{{MTR-pl}}.
[[Category:Golden ages{{#translation:}}]]


<references />
<references />

Latest revision as of 15:29, 8 July 2024

caption
Atlantyda, przez Auriela Bessemera

Kontynent wyspiarski, który istniał tam, gdzie obecnie znajduje się Ocean Atlantycki i który zatonął podczas kataklizmu (Potop Noego) około 11 600 lat temu, według obliczeń Jamesa Churchwarda. Żywo przedstawiony przez Platona; „widział” i opisał Edgara Cayce'a w swoich czytaniach; przywołany w scenach z „Romansu Atlantydy” Taylora Caldwella; naukowo zbadany i potwierdzony przez nieżyjącego już niemieckiego naukowca Otto Mucka, który ustalił czas i datę jej zniszczenia (przez asteroidę, która z siłą 30 000 bomb wodorowych spadła do Trójkąta Bermudzkiego) o godzinie 20:00, 5 czerwca 8498.!

Relacje z Atlantydy

W dialogach Timajos i Kritias Platon opowiada, że ​​na „wyspie Atlantydy istniało wielkie i wspaniałe imperium”, które rządziło Afryką aż po Egipt, Europą aż po Włochy i „częściami kontynentu” (uważane za odniesienie do Ameryki, w szczególności Ameryki Środkowej, Peru i Doliny Mississippi). Postulowano, że Atlantyda i małe wyspy na wschód i zachód od niej utworzyły ciągły pomost lądowy z Ameryki do Europy i Afryki.

„Historia Atlantydy” W. Scotta-Elliota przedstawia zapisy cywilizacji Atlantydy ujawnione przez jasnowidzenie. Książka Scotta-Elliota jest kompilacją odkryć wielu studentów, którym według teozofa A. P. Sinnetta „pozwolono na dostęp do niektórych map i innych zapisów… Mówi, że te mapy zostały fizycznie zachowane przez inne rasy niż rasy obecnie okupujące Europę - przypuszczalnie przez Adeptów, którzy uczyli studentów teozofii, chociaż Sinnett tego nie precyzuje.

Scott-Elliot pisze, że kontynent był niszczony etapami, a kataklizm miał miejsce 800 000, 200 000 i 80 000 lat temu, a ostatnią pozostałością po Atlantydzie była wyspa-kontynent Posejdonis, położona w pobliżu Azorów, która w 9564 została zatopiona w katastrofie, o której mowa w wielu starożytnych pismach, w tym Platona.

Złoty wiek Jezusa na Atlantydzie

Wniebowstąpieni mistrzowie ujawnili, że Jezus panował jako cesarz i arcykapłan nad cywilizacją złotego wieku na Atlantydzie, która trwała dwa tysiące lat, od 34 550 do 32 550. Wiek ten był o siedemnaście wieków starszy od naszego i znajdował się pod znakiem Raka. Jezus urodził się w 33 050 i rozpoczął swoje panowanie w 33 000 po tym, jak złoty wiek trwał ponad 1500 lat. Jego małżonką była jego bliźniaczy płomień, którą znamy jako wniebowstąpioną mistrzynię Magda. Rządzili, ponieważ byli najwyższymi przedstawicielami Boga we wcieleniu w tej cywilizacji. Wszyscy ludzie tej cywilizacji znali i akceptowali wolę Bożą. Jezus i Magda nie musieli narzucać ludziom żadnych zasad, ponieważ wszyscy byli zestrojeni ze swoim Boskim Źródłem.

Jednak po 450 latach panowania Jezusa ziarno zepsucia zostało zasiane przez niejakiego Xenosa, który był głównym doradcą cesarza. W końcu Xenos przekonał ludzi do buntu przeciwko rządowi (uosobionemu w Jezusie), ponieważ rząd rzekomo ich nie wspierał. Xenos objął stanowisko przywódcy rządu. Jezus Chrystus, Magda i dwa miliony lojalnych poddanych (20 procent ludności) udały się do kraju, który później miał stać się Suern — do Indii z Arabią. Połowa z nich wstąpiła w tym czasie; druga połowa ewoluowała na Ziemi aż do dzisiaj.

Na Atlantydzie niegdyś złota cywilizacja stopniowo pogrążała się w barbarzyństwie, gdy ludzie, niezauważalnie dla siebie, gęstnieli i stawali się nieczuli na życie. Grabieże i anarchia zapanowały do ​​tego stopnia, że ​​nawet Xenos stracił kontrolę. Z biegiem czasu miasta znikały i rozpadały się. Barbarzyństwo panowało na Atlantydzie od 30 000 do 16 000, kiedy to powstała wielka cywilizacja Posejda.

caption
Mapa Atlantydy sporządzona przez W. Scotta-Elliota między 80 000 a jej ostatecznym zatonięciem.

Późniejsze lata Atlantydy

Około 15 000 Jezus powrócił jako władca Atlantydy, Rai. Jak opisał Phylos Tybetańczyk w swojej książce „Mieszkaniec dwóch planet”, ten wielki Rai pojawił się w świątyni stolicy, Kaiphul, i spowodował, że wyrósł tam Maxin, Ogień Inkal. Ten nienasycony płomień płonął na ołtarzu świątyni przez pięć tysięcy lat. Rai Światła Maxin panował przez 434 dni. Zrewidował prawa i stworzył kodeks prawny, który rządził Atlantydą przez tysiące lat.

Po długim złotym wieku cywilizacja Atlantydy została zepsuta przez fałszywych kapłanów, aż „Bóg widział, że niegodziwość człowieka była wielka na ziemi i że wszelkie wyobrażenia myśli jego serca były ustawicznie złe”.[1] Ostatnia pozostałość Atlantydy upadła podczas wielkiego kataklizmu, który jest opisany w Biblii jako Potop Noego

Więcej informacji

HP Bławatska, „Tajemna doktryna” (Londyn: Theosophical Publishing Co., 1888), tom. II, zob. indeks zawierający wiele odniesień i opisów Atlantydy.

Edgar Cayce, „Atlantyda” (Virginia Beach: A.R.E. Press, 2014).

W. Scott-Elliot, „Legends of Atlantis and Lost Lemuria” (Wheaton: Theosophical Publishing House [Quest Books], 1925, 1990), s. 3–89.

Tybetańczyk Phylos, „Mieszkaniec dwóch planet” (Borden, 1952).

James Churchward, „Zaginiony kontynent Mu” (1931; przedruk, New York: Paperback Library Edition, 1968), s. 226.

Otto Muck, „Tajemnica Atlantydy” (New York: Pocket Books, 1979).

Ignatius Donnelly, Atlantis: The Antediluvian World (New York: Dover Publications, 1976), pp. 11, 23, 173, 473.

Wykłady na temat Atlantydy wygłoszone przez Elizabeth Clare Prophet, oparte na naukach wniebowstąpionych mistrzów oraz „Mieszkaniec dwóch planet” Tybetańczyka Phylosa, są dostępne na stronie www.AscendedMasterLibrary.org.

Materiały źródłowe

Mark L. Prophet i Elizabeth Clare Prophet: „Saint Germain: o alchemii. Formuły przemiany samego siebie

Template:LSR-pl.

Template:MTR-pl.

  1. gen. 6:5.