Parvatí
Drottinn Shíva er holdgervingur heilags anda, Drottins kærleikans, sem með snúningsdansi sínum útrýmir fáfræði og andkærleiksöflum. Verk Shíva kristallast í efnisforminu í gegnum Shaktí hans, eða kvenlæga samfellu, sem birtist í ýmsum myndum.
Sem Parvatí („Dóttir fjallsins“), dóttir guðsins Himalaja, er hún góðhjartað og blíð móðir og eiginkona. Samband hennar við Shíva er fyrirmynd hins fullkomna hjónabands. Hún er falleg og elskuleg kona og er oft sýnd með Shíva í heimilisatriðum eða sitjandi við hlið hans í samræðum. Shíva og Parvatí eru stundum sýnd með syni sínum Skandha. Skandha er einnig þekkt sem Karttikeya, stríðsguðinn, og er í einu Upanishad-riti kenndur við vitringsguðinn sem við köllum Sanat Kumara.
Samkvæmt goðafræði hindúa, þegar hin yndislega Parvati gat ekki unnið ást Shíva, lagði hún frá sér skartgripi sína, klæddist einsetumannsklæðum, dró sig í hlé of fór upp á fjall til að hugleiða Shíva og stunda meinlæti. Eftir að hún hafði lifað lífi meinlætakonu um tíma, tók Shiva hana loks fyrir eiginkonu.
Hindúar trúa því að Shiva búi á tindi Kailasfjalls. Hann er þar sýndur bæði sem meinlátur einsetumaður og með Shaktí sinni, Parvatí. John Snelling segir frá því í bók sinni „The Sacred Mountain“ ("Hið helga fjall") hvernig Parvatí átti upprunalegan þátt í tilurð hins þriðja auga Shíva:
Sagan lýsir því hvernig [Parvatí] i glettni sinni huldi létt augu Drottins síns þegar hann sat í hugleiðslu á tindi Himalajafjalla. Allt ljós og líf slokknaði samstundis í alheiminum þar til guðinn, af samúð með öllum verum, opnaði þriðja augað sitt, sem logaði eins og ný sól. Blossinn var svo mikill að fjöll of skógar [Himalaja] sviðnuðu og féllu í gleymskunnar dá. Þegar hann sá að dóttir fjallsins iðraðist sárlega lét hann undan og endurreisti föðurinn [sem er fjallið] aftur í fyrri stöðu sína.[1]
Þessi þjóðsaga sýnir Shiva sem Eyðanda. Opnun þriðja auga hans táknar opnun þekkingaraugans sem eyðileggur fáfræði. Swami Karapatri útskýrir:
Endaaugað, eldaugað, er auga æðri skynjunar. Það horfir aðallega inn á við. Þegar því er beint út á við brennur það allt sem birtist fyrir framan það. Það er með svipbrigðum þessa þriðja auga sem ... guðirnir og allar skapaðar verur eru tortímdar við hverja reglubundna eyðileggingu alheimsins.[2]
Sumar listrænar myndir af Shiva sýna hann sem hálfan karlmann og hálfa konu. Samkvæmt þjóðsögunni var Shiva staðráðinn í að enginn aðskilnaður yrði á milli sín og shakti síns og því úrskurðaði hann að hægri hlið hans skyldi vera Shiva og vinstri hliðin Parvati.
Shíva segir:
Til Parvati, því ég hrósa þér, því hún, eiginkona mín, hefur margt að kenna þér. Og þegar þú hefur lært af henni, farðu þá til Durga! Farðu þá til Kalí! Farðu þá til hverrar einustu birtingarmyndar Guðdómlegu Móðurinnar, því þú getur ekki lært of mikið af þessum holdgunum Guðdómlegu Móðurinnar og annarra, ástkærir.
Því það er hin guðdómlega móðir sem ber sverðið, sem setur það í hönd þína, og það er hin guðdómlega móðir sem kennir þér hvernig á að sigra í öllu í efnisheiminum, yfir hverju smáatriði lífsins og stærri áhyggjum sólkerfa og lífsbylgna sem búa á þessari jörð.[3]
Sjá einnig
Heimildir
Pearls of Wisdom, 34. bindi, nr. 62, 1. desember, 1991.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and Their Retreats, “Shiva, Parvati, Durga and Kali.”
- ↑ John Snelling, The Sacred Mountain (Hið helga fjall), endurskoðað og uppfært (London: East-West Publications, 1990), bls. 11.
- ↑ Swami Karapatri, „Sri Siva tattva,“ Siddhanta, II, 1941–42, 116, vitnað í Alain Danielou, The Gods of India: Hindu Polytheism (New York: Inner Traditions International, 1985), bls. 214.
- ↑ Shiva og Parvati, „ÉG ER Shiva alls staðar,“ Pearls of Wisdom, vol. 36, no. 39, 12. september 1993.