Cherubijnen
(pl. cherubim). Lid van de orde van engelachtige wezens die toegewijd is aan de uitbreiding en bescherming van de vlam van liefde, en het zwaard hanteert en het oordeel van de Robijnen Straal en de Heilige Geest. Vandaar plaatste de HEER God “aan de oostpoort (poort van het Christusbewustzijn) van het hof van Eden Cherubijnen en een vlammend zwaard die alle kanten opdraaiden, om zo de weg van de Boom des Levens te hoeden”.[1]
Zo instrueerde de Heer Mozes om cherubijnen van goud te vormen als brandpunten van deze werkelijke engelachtige bewakers van de stoel van genade van de ark van het verbond.[2] Oorspronkelijk woonde God tussen de cherubijnen en sprak tot Mozes vanuit de stoel van genade – het altaar van de IK-BEN-Aanwezigheid, wiens wet, gegraveerd in de stenen tabletten in de ark, van plaats tot plaats gedragen werd in hun ongecultiveerd rondzwerven.
David beschreef de HEER alsof hij reed op een cherubijn, vliegend op de vleugels van de wind.[3] Ezechiël beeldt de cherubijnen uit als (vier)vleugelachtige, vierkoppige wezens vergezeld door kolkende wielen.[4] De cherubijn kan geïdentificeerd worden met de gevleugelde karibu, ‘bemiddelaar’ in Mesopotamische teksten, afgebeeld als sfinx, griffioen, of gevleugeld menselijk wezen. Door de hele kosmos heen worden wijze en sterke cherubijnen gevonden in veelvoudige aspecten van dienstbaarheid aan God en zijn nageslacht.
The cherubim guard the flame of the ark of the covenant between God and man, focused in the Great Central Sun. They keep the way of the Tree of Life, both in the City Foursquare and in every son and daughter of God. “And they rest not day and night, saying, Holy, holy, holy, Lord God Almighty, which was, and is, and is to come.”[5]
Bronnen
Mark L. Prophet en Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain over Alchemie.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and the Spiritual Path.