Cherub
(pl. Cherubin) Członek zakonu anielskich istot oddanych rozszerzaniu i ochronie płomienia miłości, dzierżącego miecz i sąd Rubinowego Promienia i Duch Święty. Stąd L<mały>ORD</mały> Bóg „umieścił na wschodzie [bramę] (bramę świadomości Chrystusowej) ogrodu Eden Cherubinów i płonący miecz które obracały się we wszystkie strony, aby strzec drogi Drzewa Życia”.[1]
Mimo to L<mały>ORD poinstruował Mojżesza, aby wykonał cheruby ze złota jako ogniska tych prawdziwych anielskich strażników ubłagalni arki przymierza.[2] Tradycyjnie Bóg mieszkał między cherubinami i przemawiał do Mojżesza z przebłagalni — ołtarza Obecności JAM JEST, którego Prawo wyryte na kamiennych tablicach było przenoszone w arce z miejsca na miejsce w ich wędrówkach po pustyni.
David describes the LORD riding upon a cherub, flying upon the wings of the wind.[3] Ezekiel portrays the cherubim as four-winged, four-faced creatures accompanied by whirling wheels.[4] The cherub may be identified with the winged karibu, “intercessor” in Mesopotamian texts, portrayed as a sphinx, griffin, or winged human creature. Throughout cosmos, the wise and strong cherubim are found in manifold aspects of service to God and his offspring.
The cherubim guard the flame of the ark of the covenant between God and man, focused in the Great Central Sun. They keep the way of the Tree of Life, both in the City Foursquare and in every son and daughter of God. “And they rest not day and night, saying, Holy, holy, holy, Lord God Almighty, which was, and is, and is to come.”[5]
Sources
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, Saint Germain On Alchemy: Formulas for Self-Transformation.
Mark L. Prophet and Elizabeth Clare Prophet, The Masters and the Spiritual Path.